Εκλεκτικές συγγένειες. l Κοινοβουλευτικές τουλάχιστον. l Επαψε το ΚΚΕ να είναι μόνο του στη Βουλή με το «όχι» σκουλαρίκι περασμένο στα χείλια του. l Τώρα στην πάγια απορριπτική στάση του για κάθε νομοσχέδιο έχει να του κάνει σεκόντο το κόμμα Βαρουφάκη. l Πρίμο – σεκόντο. l Ντουέτο. l Κορώνης – Φίλανδρος. l Μουζάς – Λιγνός. l Οχι πως αυτό το προκαλεί καμιά βαθιά ιδεολογική συγγένεια. l Απλώς είναι κοινή εκείνη η βεκκεσέληνη αριστερή άποψη που θεωρεί τη στείρα άρνηση κομματικώς προσοδοφόρα l – αν όχι επιβεβλημένη «για λόγους ιδεολογικής καθαρότητας». l Ασθένεια που ενδημεί και σε μεγάλο κομμάτι των συριζαίων βέβαια. l Εκείνων με τις γαλότσες ως τον κρόταφο l – που αισθάνονται ότι πέρασαν αβρόχοις ποσί την Πρωτηφορά κυβερνητική εποποιία. l Γιατί υπάρχουν και τέτοιοι αδιάβροχοι νόες εκειμέσα. l Δεν είναι όλοι με μάτι Σπίρτζη l ή θεσμοπληξία Παππά,l ή εγωπάθεια Κοτζιά – που είχαμε κοτζάμ Ταλεϊράνδο και δεν τον εκτιμήσαμε. l
Πολλοί από τους συριζαίους θα ήθελαν να είναι το κόμμα τους πρίμο σεκόντο στα «όχι» με το ΚΚΕ l – αφού το αίμα ως γνωστόν Ανέλ γίνεται, νερό όμως δεν γίνεται. l Πώς να γίνει όμως αυτό όταν ακόμα και η κωλοτούμπα έχει τα όριά της l – πώς να εξαλείψεις από προσώπου ελληνικής γης την εποποιία της Πρωτηφοράς; l Ενα αυτό, και δεύτερον δεν γίνεται να στήνεις ξόβεργες για «διεύρυνση» και ταυτόχρονα να σουτάρεις «όχι» με το ΚΚΕ. l Διότι δεινόν λακτίζειν προς κέντρον. l Ακόμη και προς κέντρον τουρλού. l
Τίτλοι για τον Γιάννη Πουλόπουλο: l «“Πήρε σύννεφο δυο τόπια” κι άνοιξε “Δρόμο”». l «Εσβησε η φωνή που “ήπιε” το φεγγάρι». l «Πέθανε ο Γιάννης Πουλόπουλος: Απόψε κλαίει ο ουρανός». l Τέτοιοι μπακαλιάροι, και χειρότεροι, ξεμπούκαραν l μαζί με την πολλή αγάπη που φύλαγαν οι Ελληνες γι’ αυτόν. l Τον δυνατό ερμηνευτή και τον χαμηλόφωνο άνθρωπο. l Απόκοντα κι ο Τσίπρας: l «Ο Πουλόπουλος συνόδευε εικόνες αγάπης, ονείρων, παιδικής ανεμελιάς, έρωτα και χωρισμού των Ελλήνων» – φςςς! l Ναι, στα νιάτα του είχε εμφανιστεί ο τραγουδιστής σε πολλές ταινίες του «παλιού, κακού ελληνικού κινηματογράφου», όπως ορθώς είχε επαναδιατυπώσει το στερεότυπον προ πολλών χρόνων ο
Σταμάτης Φασουλής. l Ο Τσίπρας γαλουχήθηκε κι αυτός όπως φαίνεται από εκείνον τον κινηματογράφο. l Εξ ου και το ανάλογο σχόλιό του για τον Πουλόπουλο. l Ο οποίος πάντως μόνο «εικόνες παιδικής ανεμελιάς» δεν «συνόδευσε» ποτέ. l Η δωρική φωνή του είχε και πολλά χρώματα – μελαγχολικά κυρίως. l
Αυτός ο Μητσοτάκης· δεν αφήνει κανένα Τσίπρα ν’ αγιάσει. l Εκεί που πάει ο Ευσεβάθεος ως τους Δελφούς και σαλπίζει την «ανάγκη να υπογράψουμε ΑΟΖ με την Αίγυπτο, έστω και μερική», l διότι του φαινόταν των αδυνάτων αδύνατο να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, l («αφού δεν το πετύχαμε εμείς, με Κοτζιάμ Ταλεϊράνδο», σκεφτόταν), εκεί του φέρνει ο
Μητσοτάκης την ΑΟΖ στο πιάτο / και του λέει «Ορίστε, φάτο». l Τι να πει; «Οχι»; Δεινόν. l «Ναι»; Ενδοκομματικά δεινότερον. l Είπε ένα νήπιο «Παρών» l πασπαλισμένο με μωρολογίες. l
Τι να κάνει πια. l Τα έχει χαμένα. l Τα νεύρα του. l Εδώ ο κορωνοϊός ζώνει τη χώρα, l εδώ τα οικονομικά πάνε κατά κρημνού κι οι οιωνοί επί του θέματος κρώζουν, l εδώ ο Ερντογάν, φως φανάρι, προετοιμάζει τους Τούρκους για πολεμικές περιπέτειες με την Ελλάδα, l εδώ ο κόσμος καίγεται l κι ο Μητσοτάκης απεργάζεται μειώσεις και επιστροφές φόρων· l δίνει κι άλλες ενισχύσεις σε εργαζόμενους κι επιχειρήσεις που χτυπήθηκαν· l δίνει αναδρομικά συντάξεων, θα μειώσει κι άλλο τον ΕΝΦΙΑ, ακόμα και την «εισφορά αλληλεγγύης», λέει l – ήμαρτον, ο ψυχροαίματος! l Δεν παλεύεται ο τύπος. l Στο κενό πέφτουν τα δηλητήριά μας, Ραγκούση.