Φόβος και οπισθοδρόμηση

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το φλερτ ΣΥΡΙΖΑ – Ανεξάρτητων Ελλήνων μπορεί να μοιάζει παρά φύσιν,

στην πραγματικότητα, όμως, απλώς αποκαλύπτει τις εκτρωματικές

συγκλίσεις που παράγει η τυφλή αφοσίωση στην ανεύρεση του νέου

Ιερού Δισκοπότηρου, την αντίθεση στο Μνημόνιο. Μοναδικό κριτήριο,

μια αρνητική απάντηση στο ποδοσφαιρικό ερώτημα «Υπέρ ή κατά του

Μνημονίου;». Ετσι απεφάνθη ο ηγέτης του πρώτου –δημοσκοπικά

τουλάχιστον– κόμματος της χώρας, μιας ομπρέλας πολιτικών

σχηματισμών, συνιστωσών και τάσεων με σοβαρές ιδεολογικές καταβολές

και στελέχη που έχουν αγωνιστεί για την κοινωνική δικαιοσύνη ότι ο

φυσικός του σύμμαχος δεν βρίσκεται στην όμορη ΔΗΜΑΡ ή στο ΚΚΕ ή

έστω στο ΠΑΣΟΚ, αλλά στο καιροσκοπικό εθνικιστικό λαϊκιστικό

μόρφωμα του Πάνου Καμμένου. Αυτό το ανορθόδοξο, για να το θέσουμε

κομψά, ειδύλλιο, επιτυγχάνεται με τις ευλογίες ενός επιχειρηματικού

κατεστημένου, που βλέπει να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια και

προσπαθεί πάση θυσία να προασπίσει τις νοσηρές παγιωμένες σχέσεις

διαπλοκής. Και παριστάνει ότι κόπτεται για την «εκστρατεία

αφελληνισμού» (sic) των ελληνικών τραπεζών, αναζητώντας ταυτόχρονα

«πατριωτικές λύσεις» (λέγε με δραχμή για να καταλαβαινόμαστε). Με

το κοινό μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ – Ανεξάρτητων Ελλήνων κατά των υποτιθέμενων

«δυνάμεων κατοχής του Φούχτερ και του Ράιχενμπαχ», όπως εσκεμμένα

τους προφέρει ο κύριος Καμμένος, η Αριστερά ομολογεί ουσιαστικά ότι

έχει εκχωρήσει την αποστολή του εκσυγχρονισμού της ελληνικής

οικονομίας και κοινωνίας στο αντίπαλο στρατόπεδο και πως το μόνο

που την ενδιαφέρει είναι η διατήρηση του στάτους κβο και των

κεκτημένων. Επιτρέπει, δηλαδή, στο δεξιό φιλελεύθερο κομμάτι του

πολιτικού φάσματος να οικειοποιείται τον όρο «μεταρρύθμιση», τον

οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκηρύξει πανηγυρικά, καθιστώντας τον συνώνυμο

της εθνικής μειοδοσίας και του ξεπουλήματος. Είναι μια σιωπηρή

παραδοχή της ήττας της Αριστεράς αυτή που συντελείται στην Ελλάδα

τα τελευταία χρόνια. Η Αριστερά, κατ’ εξοχήν δύναμη προόδου και

πρωτοπορίας, που θα μπορούσε να καταδείξει τις παθογένειες της

ελληνικής οικονομίας και να προτείνει απτές λύσεις για να

ξεπεραστεί το αντιπαραγωγικό μοντέλο πελατειακών σχέσεων και

διαπλοκής, προστατεύοντας όμως ταυτόχρονα και τα κοινωνικά

ασθενέστερα στρώματα που πλήττονται κατά τη διαδικασία των

κυοφορούμενων σαρωτικών αλλαγών, εμφανίζεται να εκπροσωπεί τα

συμφέροντα της παλιάς τάξης πραγμάτων, των ελίτ

συμπεριλαμβανομένων. Αντί, λοιπόν, να παρουσιάσει ένα νέο

εναλλακτικό μοντέλο απέναντι στις πράγματι ανάλγητες και εν τέλει

αναποτελεσματικές συνταγές που υιοθετήθηκαν ώς τώρα και βυθίζουν τη

χώρα στην ύφεση, περιχαρακώνεται πίσω από μικροσυμφέροντα ομάδων

κοινωνικής πίεσης. Είναι σαν να λέει ο ΣΥΡΙΖΑ πως όλα ήταν καλώς

καμωμένα ώς τώρα και τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει. Από κόμμα της

Αριστεράς και της Προόδου τείνει να μετεξελιχθεί σε κόμμα του Φόβου

και της Οπισθοδρόμησης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή