Εμμένει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος για ουσιαστικότερη
συμμετοχή στελεχών του κόμματός του στην κυβέρνηση, ενώ ο πρόεδρος
της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης ενίοτε επιδίδεται σε ένα άτυπο αντάρτικο.
Βεβαίως, θα μπορούσαν να το είχαν απαιτήσει από την πρώτη στιγμή,
αλλά θεώρησαν ότι μεγαλύτερη εμπλοκή στο κυβερνητικό σχήμα θα ήταν
αντιπαραγωγική από άποψη κομματική.
Διαψεύσθηκαν όχι διότι η κυβερνητική πολιτική κατέστη αιφνιδίως
αποδεκτή από τους πολίτες το αντίθετο συμβαίνει πρακτικώς. Αλλά
επειδή ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επέτυχε να δημιουργήσει την
εντύπωση πως είναι ο μοναδικός παράγων από τον οποίο εξαρτάται η
εφαρμογή του προγράμματος εξυγιάνσεως της ελληνικής οικονομίας.
Βεβαίως, η συμμετοχή των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως της ΔΗΜΑΡ
ή ακόμη και προσωπικώς του κ. Βενιζέλου στην κυβέρνηση δεν
πρόκειται να αλλάξει τη φθίνουσα προς το παρόν τουλάχιστον σχέση
της κυβερνήσεως συνασπισμού με τους πολίτες.
Η διαρροή των παραδοσιακών συντηρητικών ψηφοφόρων προς τη Χρυσή
Αυγή και η αντοχή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων ως ανάχωμα προς την άκρα
και αντισυστημική Δεξιά όχι απλώς συνεχίζεται, αλλά είναι η μόνη
τάση που εξακολουθεί να διατηρεί δυναμική, εν αντιθέσει προς την
καθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Εκ παραλλήλου, η απομείωση της δυνάμεως του ΠΑΣΟΚ, όπως
καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, δημιουργεί την εντύπωση
εάν όχι τη βεβαιότητα περί συρρικνώσεως της εκλογικής βάσεως του
κυβερνητικού συνασπισμού.
Στις τελευταίες εκλογές ο κ. Σαμαράς επέτυχε μιαν εντυπωσιακή
αφαίμαξη ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς, επειδή θορυβήθηκαν από την
εκλογική εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ, τον περασμένο Μάιο. Το γεγονός αυτό
διόγκωσε το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας, που έπαυσε να είναι όμως
ο πολιτικός φορέας της ελληνικής Δεξιάς.
Η κίνηση του κ. Βενιζέλου, μετά τη διαπιστωθείσα αδυναμία
δημιουργίας κοινού πολιτικού φορέα με τη ΔΗΜΑΡ του κ. Φώτη Κουβέλη,
έχει ως στόχο τον απεγκλωβισμό των παραδοσιακών ψηφοφόρων τους που
συνετάγησαν προσωρινά, ως θέλουν να ελπίζουν με τον κ.
Σαμαρά.
Αυτός είναι ο λόγος που πιέζει για ανασχηματισμό ουσίας και όχι
προσχηματικό. Επιχειρεί, με άλλα λόγια, να μεταλλάξει τον
κυβερνητικό συνασπισμό, από επικουρικό μιας κυβερνήσεως, κατ
εξοχήν της Ν.Δ., σε σχήμα εκτελεστικής εξουσίας κοινής ευθύνης και
συμμετοχής. Ο λόγος φυσικά δεν είναι άλλος από την επιβίωσή του
μετεκλογικώς.
Αλλά αίσθημα επιβιώσεως χαρακτηρίζει και τον κ. Σαμαρά, ο οποίος
εάν απολέσει τον κυρίαρχο ρόλο του στο πλαίσιο του τρικομματικού
συνασπισμού, θα υποστεί πλήγμα πολιτικό σημαντικότατο, διότι η
Δεξιά, που τον ανέδειξε στην ηγεσία του κόμματος, έχει στραφεί προς
τη Χρυσή Αυγή και τους Ανεξάρτητους Ελληνες.
Τούτων λεχθέντων, όμως, ο κυβερνητικός συνασπισμός δεν κινδυνεύει.
Θέμα ανατροπής της κυβερνήσεως δεν τίθεται. Η νευρικότητα των
μικρότερων εταίρων έχει τον χαρακτήρα μάλλον εφηβικού υπαρξιακού
άγχους. Το σύστημα έχει ισορροπήσει στο επίπεδο πολιτικού
τέλματος.