Ο Αλέκος Παπαδόπουλος είναι ένας εξαιρετικά ικανός και αδιόρθωτα
ειλικρινής πολιτικός. Δηλαδή τα αυτονόητα χαρίσματα που πρέπει να
έχει ένας πολιτικός. Και όμως, το πολιτικό σύστημα –και ίσως και ο
λαός– τους θέλει αμόρφωτους, ανίκανους, ραγιάδες και αρέσκεται στο
νέο επικίνδυνο είδος των διαφόρων μνημονιακών Τσολάκογλου, που
ευδοκιμεί στη χώρα. Προφανώς, η χθεσινή κραυγή αγωνίας του πρώην
υπουργού Οικονομικών στη συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά δεν
ήταν κεραυνός εν αιθρία. Είχε ακουστεί και πριν από δύο χρόνια,
πάλι στους «Νέους Φακέλους». Απλώς, διαπιστώνεται για πολλοστή φορά
ο έντιμος πολιτικός λόγος του και οι πολύτιμες οικονομικές γνώσεις
του.
«Η χώρα έχει βυθιστεί στην επαιτεία των δανειστών και έχει
καθηλωθεί σε βαθιά ύφεση και ανεργία, που οδηγούν αναπόφευκτα τον
λαό σε περαιτέρω φτώχεια και δυστυχία», είπε. Επισημαίνοντας πως το
Μνημόνιο είναι πλέον ανεπαρκές, ατελές και εμβαλωματικό,
προειδοποίησε πως «αν η Ελλάδα συνεχίσει την ίδια πορεία, θα
εξαναγκαστεί από μόνη της να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη σε μια
τριετία»! Ο κ. Παπαδόπουλος υποστηρίζει ότι χρειάζεται ένα αυτόχθον
και ολιστικό πρόγραμμα οικονομικής, θεσμικής και λειτουργικής
ανασυγκρότησης της χώρας στη θέση του Μνημονίου, ώστε να παραμείνει
η χώρα στην Ευρωζώνη, όπως είναι το συμφέρον της. Η άποψή του για
την αισιοδοξία που ευρέως κυκλοφορεί, ήταν καταλυτική: «Eίναι
αναξιοπρεπές να πανηγυρίζουμε με τα πλαστά πιστοποιητικά που μας
χορηγεί απλόχερα την περίοδο αυτή ο διεθνής παράγων περί δήθεν
“βιωσιμότητας” της ελληνικής οικονομίας και του δημοσίου χρέους.
Είναι προφανές πως λόγω της άγνωστης ακόμη κατάληξης της ευρωπαϊκής
κρίσης δεν επιθυμούν, εταίροι και μη, η Ελλάδα να λειτουργήσει αυτή
την περίοδο ως η ανεξέλεγκτη “παράφρων μεταβλητή” του
Ευρωσυστήματος». «Η χώρα μας παραμένει υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο
και σε μεγάλη ύφεση, και δεν γίνεται να μεταπηδήσει στην ανάπτυξη»,
είπε. Συνεχίζοντας, τόνισε ότι στόχος πρέπει να είναι μόνο η
διάσωση της χώρας, μέσω του άμεσου εξορθολογισμού του κράτους, της
σύγκρουσης με τα συνδικαλιστικά συμφέροντα, της αναδιάρθρωσης της
κρατικής μηχανής, ώστε να ξαναγίνει η χώρα μας ελκυστική στις ξένες
επενδύσεις. Ο κ. Παπαδόπουλος έχει ήδη προτείνει από το 2011 τη
συγκρότηση μιας επιτροπής κύρους από τη Βουλή, η οποία θα συντάξει
ένα πενταετές πρόγραμμα αναγέννησης. Ενα πρόγραμμα που θα
ενσωματώνει ορισμένα χρήσιμα μέτρα του Μνημονίου και θα πηγαίνει
και μετά από αυτό. Πρότεινε, επίσης, ισχυρότερους ελεγκτικούς
μηχανισμούς και σύσταση ενός ειδικού σώματος επιθεωρητών που θα
πραγματοποιούν ουσιαστικούς ελέγχους στα οικονομικά του κράτους,
αλλά και σύσταση σύγχρονου αυτόνομου μηχανισμού εσόδων. Ομως, Αλέκο
Παπαδόπουλε, είσαι απελπιστικά μόνος. Και το ξέρεις. Οπως και τη
βαθιά εκτίμηση που σου έχω εγώ και αρκετοί. Αλλά δεν αρκεί…
Λίγες ώρες μετά, η δυσοίωνη οικονομική έκθεση του ΟΟΣΑ για τη χώρα
μας επιβεβαιώνει τις ανησυχίες του κ. Παπαδόπουλου. Με βάση τα
στοιχεία που παρατίθενται στην έκθεση, η ύφεση παρατείνεται και το
2014 για έβδομο συνεχές έτος, με το ΑΕΠ να καταγράφει πτώση κατά
1,2%. Η ιδιωτική κατανάλωση προβλέπεται και αυτή αρνητική στο -4,5%
για το 2014. Επίσης και η δημόσια κατανάλωση θα κινηθεί αρνητικά,
στο -2,1%.
Σύμφωνα με την έκθεση, η ανάκαμψη προβλέπεται να είναι αργή για την
Ελλάδα, αφού η δημοσιονομική εξυγίανση που πραγματοποιείται, σε
συνδυασμό με τη μείωση των μισθών και τις χαμηλές εξαγωγές,
επιδεινώνουν την ύφεση. Επιπλέον, τους τελευταίους μήνες το ποσοστό
του πληθωρισμού έγινε αρνητικό για πρώτη φορά εδώ και περισσότερο
από 50 χρόνια (δηλαδή εμφάνιση του εφιαλτικού φαινομένου του
Deflation).
Επομένως, επισημαίνει ο ΟΟΣΑ, από τη στιγμή που δεν έχει πρόσβαση
στις κεφαλαιαγορές, η Ελλάδα πιθανώς να χρειαστεί νέα δημόσια
χρηματοδότηση ή περαιτέρω ελάφρυνση του δημόσιου χρέους.
Η απαραίτητη υλοποίηση του δημοσιονομικού προγράμματος θα μπορούσε
να βρεθεί αντιμέτωπη με κοινωνικές εντάσεις, με αδυναμίες της
δημόσιας διοίκησης, καθώς και με προβλήματα ρευστότητας, λέει ο
ΟΟΣΑ. Από την άλλη πλευρά, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η
αποπληρωμή των οφειλών του κράτους μπορούν να βελτιώσουν τη
ρευστότητα και την εσωτερική ζήτηση περισσότερο από το αναμενόμενο.
Η σαφής βελτίωση του ανταγωνιστικού κόστους θα μπορούσε να οδηγήσει
στην αύξηση των εξαγωγών, και εφόσον δρομολογηθούν ορισμένα
επενδυτικά προγράμματα, η Ελλάδα θα μπορούσε να ελπίζει στην
ανάκαμψη της εμπιστοσύνης, καταλήγει η έκθεση του ΟΟΣΑ.