Ο Γιώργος Καμίνης είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση μη επαγγελματία
πολιτικού. Κέρδισε τη δημαρχία των Αθηνών, αν και εντελώς άγνωστος,
χωρίς να υποσχεθεί πολλά. Ολοι οι κομματικοί ειδήμονες είχαν
προεξοφλήσει τη συντριβή του, ίσως επειδή ήταν εκτός της δικής τους
πιάτσας. Βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα… δύσκολο δημοτικό συμβούλιο
και μια μάλλον ανεπαρκή παράταξη-κληρονομιά κομματικών επιλογών. Το
πάλεψε όμως και έχει κάνει σοβαρή και αθόρυβη δουλειά. Προφανώς και
η Αθήνα δεν έγινε αίφνης Στοκχόλμη. Βλέπει, ωστόσο, ο καθένας τη
διαφορά, από την καθαριότητα στους δρόμους έως το νοικοκύρεμα των
οικονομικών του Δήμου. Δεν είναι εύκολη υπόθεση ο Δήμος Αθηναίων,
γιατί το αφεντικό του έχει να κάνει με ό,τι πιο σκληρό από πλευράς
«νύχτας», συντεχνιών και μικροδιαπλοκής.
Ακούω τελευταία διάφορα ονόματα πολιτικών-τηλεστάρ που θέλουν να
διεκδικήσουν τη δημαρχία. Θα είναι τραγωδία αν μετά απ’ όσα έχουμε
περάσει καταλήξουμε πάλι σε κάποιον που βλέπει την Αθήνα ως βήμα
για κάτι άλλο. Εχουμε κουραστεί από δημοφιλείς πολιτικούς που δεν
αφήνουν τίποτα πίσω τους.
Υπάρχει, βεβαίως, το επιχείρημα κάποιων πως αν κατέβουν πολλοί
υποψήφιοι ενδέχεται στον δεύτερο γύρο να εκλεγεί ο υποψήφιος της
Χρυσής Αυγής. Οι γνωρίζοντες την πολιτική γεωγραφία της Αθήνας το
θεωρούν μάλλον απίθανο. Αλλά τα υπόλοιπα κόμματα θα μπορούσαν να
συνεννοηθούν, στο όνομα της προστασίας της Δημοκρατίας, ώστε να
αποτρέψουν κάτι τέτοιο στηρίζοντας από κοινού έναν υποψήφιο στον
δεύτερο γύρο, ανεξαρτήτως κόμματος.
Τα κομματικά επιτελεία θα κάνουν τους υπολογισμούς τους και θα
ακούσουν, ως συνήθως, τον μικρόκοσμό τους πριν επιλέξουν τους
υποψηφίους τους. Η κοινωνία της Αθήνας έκανε μια φορά τη διαφορά,
επιλέγοντας ένα αουτσάιντερ για δήμαρχο. Ας ελπίσουμε πως τα
κόμματα θα την ακούσουν πριν πάρουν τις αποφάσεις τους. Και βεβαίως
ο κ. Καμίνης, που έχει δείξει τσαγανό αλλά όχι και ικανότητα
επικοινωνίας, έχει την υποχρέωση να «μιλήσει» με τον κόσμο
εξηγώντας τι έχει κάνει, πού έχει αποτύχει και γιατί.