Ενα είναι βέβαιο: ότι και ο χώρος του βιβλίου βρίσκεται σε κρίσιμο μεταίχμιο. Και λόγω της κρίσης αυτής καθαυτής και της μειωμένης αγοραστικής δυνατότητας του κοινού, και λόγω των νέων δεδομένων που διαρκώς εξαπλώνονται στον τρόπο αγοράς και διακίνησης των βιβλίων. Και μέσα σε όλη αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα, στο υπουργείο Ανάπτυξης υπάρχουν σκέψεις για κατάργηση της ενιαίας τιμής του βιβλίου. Είναι ένας νόμος που καθιερώθηκε το 1997, βάσει του οποίου τη λιανική τιμή πώλησης κάθε νέου βιβλίου καθορίζει ο εκδότης και ο βιβλιοπώλης δεν δικαιούνται έκπτωση μεγαλύτερη από 10% για δύο χρόνια από την έκδοση του κάθε βιβλίου. Μετά τα δύο χρόνια η λιανική τιμή απελευθερώνεται.
Την περασμένη εβδομάδα, με αφορμή αυτή την προοπτική, όλοι οι συνδικαλιστικοί σύλλογοι εκδοτών και συγγραφέων έδωσαν κοινή συνέντευξη Τύπου για να εκφράσουν την ανησυχία τους και την αντίθεσή τους σε μια τέτοια προοπτική.
Ολοι πιστεύουν ότι μια τέτοια κίνηση θα επιφέρει ακόμα περισσότερα προβλήματα στην αγορά βιβλίου, θα μειώσει τον αριθμό των μικρών βιβλιοπωλείων, θα συρρικνώσει περισσότερο τον κλάδο, θα μεγιστοποιήσει την ανεργία και θα δημιουργήσει μονοπωλιακά κέντρα πώλησης.
Δύο αρθρογράφοι της «Κ» καταθέτουν σήμερα τις διαφορετικές τους απόψεις για το θέμα.
Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος υπεραμύνεται της διατήρησης της ενιαίας τιμής και επισημαίνει τους κινδύνους που θα έχει μια τέτοια ενέργεια για την αγορά του βιβλίου, για τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία, για την έκδοση πολλών και διαφορετικών βιβλίων.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης πιστεύει ότι το πρόβλημα δεν είναι στην τιμή του βιβλίου, αλλά στο πώς θα δημιουργηθούν, την εποχή του Διαδικτύου και των διαφορετικών συνθηκών της αγοράς, νέοι αναγνώστες. Κάτι για το οποίο είναι συνυπεύθυνοι πολλοί, και όχι μόνο οι εκδότες.