Ο Ελληνας πρωθυπουργός λειτουργεί εν έτει 2014 περίπου όπως θα έκανε σε συνθήκες πολέμου. Διαχειρίζεται καθημερινά 3-4 κρίσεις, δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει και δουλεύει απίθανες ώρες. Καθοριστικό ρόλο παίζει βεβαίως το επιτελείο του. Εχει σημασία να διαθέτεις ανθρώπους που λύνουν προβλήματα, στέκονται οπουδήποτε στο εξωτερικό και οι οποίοι στο τέλος της ημέρας φέρνουν αποτέλεσμα με θετικό πρόσημο. Προφανώς και πρέπει να έχεις δίπλα σου και εκείνους που σου λένε συνέχεια «αυτό πρόεδρε δεν γίνεται», «αυτό πρόεδρε δεν περνάει», γιατί είναι χρήσιμοι σαν σύνδεσμοι με την πραγματικότητα εκτός των μπούνκερς του Μαξίμου. Αλίμονο, όμως, αν αρχίσεις να ακούς μόνο τις δικές τους εισηγήσεις. Το αμέσως επόμενο στάδιο είναι το τέλμα και η αδράνεια, ο χειρότερος εφιάλτης ενός πρωθυπουργού, ειδικά εάν αυτός απεχθάνεται τη στασιμότητα.
Βασικό, πάντως, ρόλο διαδραματίζουν και τα προκεχωρημένα φυλάκια, που λένε και στον πόλεμο. Πρόκειται για τους λιγοστούς υπουργούς οι οποίοι παίρνουν πάνω τους την επίλυση δύσκολων υποθέσεων, υπερασπίζονται την αναγκαιότητα επώδυνων μέτρων και γενικώς αψηφούν το πολιτικό κόστος. Είπαμε δεν είναι πολλοί, αλλά είναι σαφώς περισσότεροι από όσους έβρισκε κανείς σε πρόσφατες κυβερνήσεις, είναι πιστοί στον πρωθυπουργό και πιστεύουν ότι αξίζει τον κόπο να δώσουν πολιτικές μάχες. Στην πολιτική όμως, όπως και στον πόλεμο, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να νιώθεις ακάλυπτος και να πρέπει συνεχώς να βλέπεις αν είσαι καλυμμένος ή όχι. Υποθέτω πως κάπως έτσι ένιωσε ο κ. Γεωργιάδης με το 25ευρω και ότι ανάλογες σκέψεις θα αρχίσουν να περνούν από το μυαλό του κ. Χατζηδάκη, αν ο νόμος για τις μεταρρυθμίσεις του ΟΟΣΑ αφορά στο τέλος μόνο την πώληση συνδετήρων.
Ο πρωθυπουργός βρίσκεται απέναντι σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία, το καταλαβαίνουμε όλοι. Είναι όμως σημαντικό πρώτον, να κτίσει μια διαφορετική ατζέντα απέναντι στην αντιπολίτευση και δεύτερο, να καταστήσει εμπράκτως σε όλους απολύτως σαφή τον στόχο της κυβέρνησης, της οποίας ο ίδιος φέρει το βάρος αλλά και την τιμή να ηγείται. Βεβαίως, ως γνωστόν, η ζωή γίνεται αφόρητη για όσους τολμούν τις μεταρρυθμίσεις σε αντίθεση με την Ιστορία που είναι πάντοτε πολύ πιο θετικά διακείμενη απέναντί τους…