Κατά τη διάρκεια των τελευταίων διακοπών –στις 30 Δεκεμβρίου συγκεκριμένα– πληροφορήθηκε η ελληνική κοινωνία ότι το Μισθοδικείο –το κατά το Σύνταγμα ειδικό δικαστήριο για τα μισθολογικά των λειτουργών του (!)– έκρινε ότι οι περικοπές των αποδοχών των δικαστών είναι αντισυνταγματικές, καθώς επίσης ότι το 25% του εισοδήματος των δικαστών πρέπει να είναι αφορολόγητο, όπως είναι και στους μετέχοντες στη νομοθετική εξουσία. Είναι πράγματι άξιος θαυμασμού ο περίτεχνος τρόπος με τον οποίο στήνονται οι ακροβατικές πιρουέτες στους λογικούς συλλογισμούς των μελών του δικαστηρίου, ώστε να πεισθεί ο τυχαίος αναγνώστης –εργαζόμενος, άνεργος ή απλήρωτος– ότι συλλογισμοί όπως οι προβληθέντες υπακούουν σε μια συνεκτική λογική.
Τις τελευταίες ημέρες η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, προφανώς εμπνευσθείσα από τις βαθύτερες σκέψεις του Μισθοδικείου, ομόφωνα αποφάσισε την ακύρωση, ως αντισυνταγματικής, της επίμαχης υπουργικής απόφασης που προέβλεπε την περικοπή των αποδοχών των ενστόλων κάθε κατηγορίας, που έγιναν αναδρομικά από την 1η Αυγούστου 2012, ως ανήκοντες στον «στενό πυρήνα» του κράτους. Πώς άραγε ορίζονται η στενότητα και ο πυρήνας του κράτους; Είναι νεολογισμός ή εύκολα ανευρίσκεται σε κάθε σχετικό εγχειρίδιο της νομικής επιστήμης; Είναι σίγουρο ότι δεν διέφυγε την προσοχή πολλών ότι το περασμένο έτος και ειδικά τους τελευταίους μήνες, ο υπουργός των δικαστών, ο υπουργός των ενστόλων, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός εδράττοντο κάθε ευκαιρίας –πραγματικής ή τεχνητής– για να αναδείξουν το μέγεθος της αδικίας που είχε συντελεστεί ειδικά απέναντι σε αυτές τις δύο ομάδες με τις δραματικές μειώσεις των αμοιβών – μη έχοντας προφανώς εμπεδώσει επαρκώς έννοιες περί την πυρηνική στενότητα. Φαίνεται να υπάρχει αρκετή δόση αλήθειας στα λεγόμενα, γιατί πράγματι η μειωμένη ικανότητα ανεξαρτησίας των λειτουργών της Θέμιδoς λόγω των περικοπών επέτρεψε την πλήρη μεταβίβαση σκέψης από την εκτελεστική εξουσία προς τη δικαστική εν μέσω ενός –παροδικού πιστεύουμε– φαινομένου σύγχυσης των εξουσιών.
Βέβαια, σε μια χώρα που βρίσκεται βαθιά μέσα στο σκοτεινό τούνελ μιας πρωτοφανούς και πολύπλευρης κρίσης, σε μια χώρα που επιβάλλεται να επενδύσει στη γνώση και στην καινοτομία προχωρώντας σε βαθιές τομές και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, σε μια χώρα που χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε να στηριχθεί στις ζωντανές, παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις της για μια σύγχρονη και αυτοδύναμη ανάπτυξη, οι δυνάμεις αυτές –τμήμα του πραγματικού «σκληρού πυρήνα» της– δεν επιτρέπεται να διαβιούν σε συνθήκες εξαθλίωσης, μιζέριας και σχεδόν βιολογικής εξόντωσης.
Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής, μια Δημοκρατία της τηβέννου και των αστέρων –σε όποια μορφή και αν θα έχει περιέλθει τότε– ίσως αναγκαστεί, για να τηρήσει τα συμφωνηθέντα, να τους παραχωρήσει τις εγκαταστάσεις του Χολαργού, για να τυπώνουν μόνοι τους τις υπεσχημένες απολαβές, φρουρούμενοι βέβαια από τους συναρμοδίους της πυρηνικής στενότητας.
* Ο κ. Νικόλαος Μ. Σταυρακάκης είναι καθηγητής στο ΕΜΠ και αντιπρόεδρος ΠΟΣΔΕΠ.