Εντάξει! Το αίτημα να φύγει η υπουργός Πολιτισμού γιατί κάηκαν τα αγριόχορτα στον αρχαιολογικό χώρο Μυκηνών έχει κάποια λογική. Να ζητείται όμως η παραίτησή της διότι, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, «η κ. Λίνα Μενδώνη (…) αντί να απολογηθεί για τις αδικαιολόγητες εδώ και ένα χρόνο καθυστερήσεις και να εξασφαλίσει άμεσα την πρόσβαση όλων ανεξαιρέτως των επισκεπτών στην Ακρόπολη, η υπουργός Πολιτισμού αποκάλεσε με θράσος τους ανάπηρους και εμποδιζόμενους συμπολίτες μας “ανθρώπους με προβλήματα”. Σε οποιαδήποτε άλλη πολιτισμένη χώρα αυτή η μισαναπηρική δήλωση θα την είχε οδηγήσει σε παραίτηση. Η αναλγησία και ο κυνισμός του επιτελικού κράτους του Κ. Μητσοτάκη επιβεβαιώνονται καθημερινά» (4.9.2020).
Κατ’ αρχάς «άνθρωποι με προβλήματα» που χρειάζονται το ασανσέρ για να ανεβούν στον Ιερό Βράχο δεν είναι μόνο «οι ανάπηροι και εμποδιζόμενοι συμπολίτες μας». Είναι και όσοι έχουν άσθμα ή κάποιες καρδιακές παθήσεις. Μπορεί να είναι απλώς ηλικιωμένοι, αν δεν πέφτουμε σε κάποιο ιδιόρρυθμο αμάρτημα «ηλικιακού ρατσισμού». Δεν ξέρουμε αν υπάρχει κάποια ορολογία για τους παραπάνω και δεν γνωρίζαμε πόσο έχει προχωρήσει η θεολογία της πολιτικής ορθότητας ώστε να θεωρείται «μιασαναπηρική» η έκφραση «άνθρωποι με προβλήματα». Μάλλον έτσι έχουν τα πράγματα αφού κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει μελετήσει εμβριθώς τις δέλτους της πολιτικής ορθότητας, «ενισχύει τις προκαταλήψεις περί ευαλωτότητας των αναπήρων, επιχειρεί να απαλλαγεί από την ευθύνη που της αναλογεί, στιγματίζοντας τα ανάπηρα και τα εμποδιζόμενα άτομα». Είναι εντυπωσιακό, πάντως, πως τα περίπολα της κοινωνικής ευαισθησίας δεν αντελήφθησαν όλες αυτές τις μέρες ότι πεθαίνουν άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα. Νοσήματα; Θα μπορούσαν οι επίσημες ανακοινώσεις να λένε «υποκείμενες ιδιορρυθμίες», για να μην προσβάλλονται τα τμήματα Αναπηρικής Πολιτικής και Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ που εξέδωσαν την ανακοίνωση.
Αποτελεί πρόβλημα η αναπηρία; Σίγουρα οι άτυχοι συμπολίτες μας δεν τη βιώνουν ούτε σαν ευλογία ούτε σαν κάποια ουδέτερη κατάσταση· κι ας ελπίσουμε ότι η έκφραση «άτυχοι» δεν προσέκρουσε σε κανένα δόγμα. Από την άλλη η κοινωνία, διά της πολιτείας, θεωρεί ότι είναι πρόβλημα και γι’ αυτό –πολύ ορθώς– λαμβάνει θετικά μέτρα. Ευθύνη της πολιτείας είναι να δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε να ξεπερνούν οι πολίτες όσα προβλήματα δημιούργησε η φύση, η κρίση, η πανδημία και το κακό συναπάντημα. Εξάλλου δεν αποτελεί πρόβλημα, ούτε αισχύνη, να έχει κάποιος πρόβλημα. Ολοι μας εξάλλου έχουμε· κάποιοι μικρά, άλλοι πολύ μεγαλύτερα.
Μέγιστο όμως όλων των προβλημάτων είναι η εκμετάλλευση των ανθρώπων με προβλήματα για λόγους πολιτικής κερδοσκοπίας, ή έστω προβολής στα campus του πολιτικώς ορθού, και η παροχή λέξεων αντί λύσεων στα προβλήματά τους.