Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία των αμερικανικών προεδρικών εκλογών και αυτή είναι η καλύτερη στιγμή κατά την οποία οι διαφορετικές εθνικότητες και κοινωνικές ομάδες που συνθέτουν το μωσαϊκό της πολυεθνοτικής, πολυπολιτισμικής αμερικανικής κοινωνίας, προσπαθούν να εξασφαλίσουν θέσεις και να εκμαιεύσουν δεσμεύσεις όσο το δυνατόν πιο ισχυρές για τα θέματα που τους απασχολούν. Στο πλαίσιο αυτό η ελληνοαμερικανική κοινότητα καλείται να ασκήσει πιέσεις και στις δύο πλευρές έτσι ώστε να αναδειχθούν τα θέματα που την απασχολούν και τα οποία φυσικά δεν είναι άλλα από την τουρκική προκλητική συμπεριφορά στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ο νυν πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ διατηρεί μια σχέση φιλίας αλλά και θαυμασμού με τον Ταγίπ Ερντογάν και υπό αυτό το πρίσμα ο ρόλος του δεν μπορεί να είναι αυτός τον οποίο θα ήθελαν η Αθήνα και η Λευκωσία.
Η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι ο Τραμπ είναι ίσως ο μόνος ξένος ηγέτης τον οποίο είναι διατεθειμένος να ακούσει ο Τούρκος πρόεδρος. Βέβαια, για να αλλάξει συμπεριφορά θα πρέπει αυτά που θα ακούσει να είναι ξεκάθαρα. Υπό αυτό το πρίσμα, η ελληνοαμερικανική κοινότητα οφείλει να πιέσει για να διασφαλίσει ότι ο όποιος ρόλος του Τραμπ θα είναι ο καλύτερος δυνατός.
Ταυτόχρονα, πρέπει φυσικά να ζητηθεί πιεστικά από τον πρώην αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν να τοποθετηθεί όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται για την ανάγκη μείωσης της επικίνδυνης έντασης που έχει δημιουργηθεί με υπαιτιότητα της Τουρκίας.
Τούρκοι αξιωματούχοι δεν κρύβουν την προτίμησή τους για την επανεκλογή Τραμπ, ωστόσο αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να αγνοήσουν τον πρόεδρο της Αμερικής ακόμη και αν δεν είναι της αρεσκείας τους. Παρά τη γνωστή στάση κατανόησης για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες ως γερουσιαστής και αντιπρόεδρος, στα ζητήματα που απασχολούν την Ελλάδα και την Κύπρο, ο Τζο Μπάιντεν έχει αποφύγει να τοποθετηθεί όπως θα έπρεπε, αλλά και θα περίμενε η ομογένεια. Ακόμη και για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, κίνηση που προκάλεσε παγκόσμια κατακραυγή, ήταν εξαιρετικά συγκρατημένος.
Για έναν πολιτικό που γνωρίζει καλά την περιοχή μας –διετέλεσε για πολλά χρόνια μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων, όπως και πρόεδρός της– δεν δικαιολογείται η σιωπή. Είναι σαφές ότι οι αμερικανικές εκλογές αφορούν πρωτίστως την ίδια την Αμερική και στο πλαίσιο αυτό οι προτάσεις του δημοκρατικού υποψηφίου θα επικεντρωθούν στο εσωτερικό. Οι διεθνείς σχέσεις δεν ενδιαφέρουν πολύ τους πολίτες και κατ’ επέκταση δεν βρίσκονται ψηλά στην ατζέντα των δύο αντιπάλων. Οι επόμενες εβδομάδες είναι κρίσιμες καθώς διαμορφώνονται και ενίοτε παγιώνονται οι τάσεις της κοινής γνώμης, μέρος της οποίας είναι και η ελληνοαμερικανική κοινότητα.
Δεν είναι μόνο οι ψήφοι και η οικονομική στήριξη των υποψηφίων από Αμερικανούς πολίτες ελληνικής καταγωγής, είναι και η ουσία σε επίπεδο γεωπολιτικής.
Η σταθερότητα στην Αν. Μεσόγειο αφορά και την Αμερική. Και η διασφάλισή της δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω απειλών πόσο δε μάλλον μέσω συγκρούσεων, αλλά μόνο μέσω διαλόγου, και πρέπει να οικοδομηθεί στις αρχές της καλής γειτονίας και στις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου. Ο Ελληνισμός της Αμερικής δικαιούται απαντήσεις από τους δύο υποψηφίους για την προεδρία της χώρας του, σε μερικές απλές ερωτήσεις: Πώς βλέπουν την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο; Τους ανησυχεί; Και τι κάνουν ή προτίθενται να κάνουν για να αλλάξουν τα πράγματα; Και ζητεί να σταλούν ξεκάθαρα μηνύματα προς αυτόν που κλιμακώνει και ρίχνει συνεχώς λάδι στη φωτιά.
Ακόμη και ο στενός σύμμαχος και των δύο χωρών που δεν επιθυμεί να πάρει το μέρος του ενός ή του άλλου, δεν μπορεί να αγνοήσει την πραγματικότητα. Και αυτή είναι ότι η Τουρκία όχι μόνο προκαλεί τριβές και εξαπολύει απειλές κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά με την αποσταθεροποιητική συμπεριφορά της βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης και με τη Γαλλία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, χώρες με τις οποίες η Αθήνα και η Λευκωσία –όπως και οι ΗΠΑ– συνεργάζονται στενά.