Εγκυμονούν οι μέρες. l Κι όχι σε μία μήτρα. l Εχουμε και δύο, και τρεις, αν όχι και τέσσερις εγκυμονούσες Ρόζμαρι – και να δούμε ποιο μωρό θα είναι το σατανικότερο. l (Πολάνσκι 1967 με τη Μία Φάροου). l Οιμωγές από τις εγκυμονούσες καιρό τώρα, οξύτατες όμως εδώ κι ένα μήνα: l η απειλή σύρραξης με την Τουρκία, η πανδημία με τον ιό, η δαμόκλειος σπάθη των οικονομικών της επιπτώσεων, η Λερναία Υδρα του μεταναστευτικού, l αλλά και –αυτό που το βάζεις– η φρίκη να έχουμε πρωθυπουργό «τον μεγαλύτερο πολιτικό απατεώνα που πέρασε ποτέ από τη χώρα». l Οπως είπε προ ημερών, μακριά από καθρέφτες, ο Τσίπρας. l Ποιος άλλος έχει το ηθικό ανάστημα να εκστομίσει κάτι τέτοιο. l Μόνο ο πρωθυπουργός που από τη διεκδίκηση της εξουσίας, αλλά και από την άσκησή της, βγήκε άσπιλος, αμόλυντος, τεφάλ σε ψέμα, αγυρτεία και πολιτική απατεωνιά. l
Πάντα ίδιος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, τα ίδια στομωμένα πια όπλα χρησιμοποιεί. l Λ.χ. το «πες πες – κάτι θα μείνει». l Πες πες ότι ο Μητσοτάκης είναι πολιτικός απατεώνας. l Οτι φταίει που πήγε η χώρα στο 15% έλλειμμα από 2,5 πλεόνασμα. l Οτι το έλλειμμα δεν ήρθε λόγω κορωνοϊού, αλλά μας είχε κάτσει από το τέλος του ’19. l Οτι φταίει που αναζωπυρώθηκε η πανδημία – άλλο αν έχει φουντώσει χειρότερα στις περισσότερες χώρες του κόσμου. l
Πες πες ότι, ότι, ότι. l Μόλις που κρατιέται να μην εξαπολύσει ιερεμιάδες και για την αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας l – ήδη το λέει, το λένε, με μισόλογα. l «Πες πες – κάτι θα μείνει». l Δραστικό κάποτε όπλο, αλλά δεν έχουν πάρει χαμπάρι οι συριζαίοι πώς τα ακούει πια ο κόσμος όλ’ αυτά; l Πόσο ξεθωριασμένα, εξουθενωμένα ακούγονται. l
Δεν ανανεώνεται ο Τσίπρας, αλλά ανανεώνει το κόμμα του l – ανακυκλώνοντας φθαρμένα στελέχη του. l Κάνει αλλοξοδουλειές, βάζοντας Τζανακόπουλο στη θέση Σκουρλέτη l και Σκουρλέτη στη θέση Τζανακόπουλου. l Αλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλ’ το βρακί τ’ αλλιώς. l Υποθέτω ότι και σε χθαμαλότερους θώκους θα μπουν εξίσου «φρέσκα πρόσωπα», l ιδίως από το σταχομάζωμα στα θερισμένα του ΠΑΣΟΚ l –Μαριλίζα, Τζάκρη, Μωραΐτης, τέτοια. l Θεια Αχτίτσα ο αρχηγός. l
Από «τα πολλά και ασυνάρτητα» που διάβασα το καλοκαίρι l αρκετά χάρηκα, l μερικά με άφησαν αμφίθυμο, l ένα όμως με ξάφνιασε, με καθήλωσε. l Ενιωσα εξαρχής μια δυνατή έλξη, όπως όταν είχα πρωτοδιαβάσει Γιώργο Ιωάννου, Νίκο Χουλιαρά, Σωτήρη Δημητρίου… l Ενα βιβλιαράκι 100 περίπου σελίδων μικρού σχήματος με 12 σύντομα διηγήματα. l «Εμεινα» – από το πρώτο κιόλας. l Και έτσι πήγε ώς το τέλος. l Το «ενθουσιάστηκα» δεν λέει τη συγκίνηση, την αναγνωστική απόλαυση l – άσε τη χαρά ότι επρόκειτο για δημιουργία νέου Ελληνα συγγραφέα. l Που, εγώ, δυσκολεύομαι. Πια. l Γιάννης Παλαβός – δεν φαίνεται ψευδώνυμο· ατόφιος και γνήσιος, πηγαίος και μάστορας. l «Το παιδί» (Νεφέλη) το διάβασα και το ξαναδιάβασα αμέσως, l βρίσκοντας κι άλλες χάρες, l και μετά πήρα σβάρνα τα χαρτοβιβλιοπωλεία του νησιού όπου έβοσκα για να βρω και την πρώτη του συλλογή διηγημάτων, που πέρυσι είχε πάρει βραβεία. l Κάπου τη βρήκα εντέλει: Τίτλος «Αστείο», Νεφέλη επίσης. l Στερεώθηκαν οι εντυπώσεις μου. l
Ο πρώην Καλαβρύτων Αμβρόσιος διαδικτυακός: l «Ο ιός υπάρχει». l Ω, σκέφτηκα, πώς κι έτσι συστημικός ο Γέροντας. l «Υπάρχει και τον κατασκεύασαν Σκοτεινές Δυνάμεις» –α, έτσι εξηγείται– «της Παγκοσμιοποίησης», συνέχισε, «για να μας υποδουλώσουν». l Και το ρεφρέν: «Το εμβόλιο που θα μας βάλουν στο σώμα θα έχει και το τσιπάκι». l Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια ο αρχιερεύς. l Οοοχι, έχει και τρίτο: «Το οποίο τσιπάκι θα έχει τον αριθμό του αντιχρίστου 666». l Σκοτεινές Δυνάμεις – Τσιπάκι – 666. l Αγία Τριάς Καλαβρύτων.