Η χώρα βρίσκεται μέσα σε μία «τέλεια καταιγίδα». Με μόνο το 25% των εσόδων σε σχέση με πέρυσι στον τομέα του τουρισμού, με τον κορωνοϊό να εξαπλώνεται απειλητικός ελλείψει φαρμάκων και εμβολίου και τον Ερντογάν να έχει βγάλει τα πολεμικά του στην Ανατολική Μεσόγειο και να επιχειρεί, ένα μήνα τώρα, να μας σύρει με το ζόρι σε μία θερμή αναμέτρηση.
Σε κάθε σοβαρή χώρα οι πολιτικοί μας –ιδιαίτερα της αντιπολίτευσης– θα κατέβαζαν τους τόνους και θα έψαχναν τρόπους να κρατήσουν ψηλά το ηθικό του κόσμου που περνάει μεγάλες δυσκολίες και θα αναζητούσαν τρόπους συνεργασίας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ώστε να βγει η χώρα από τη στενωπό.
Αντ’ αυτού βλέπουμε χτυπήματα κάτω από τη μέση, σκληρές επιθέσεις και ξεκατινιάσματα μέσα κι έξω από τη Βουλή.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η στάση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση της προηγούμενης εβδομάδας. Εφτασε να χαρακτηρίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον «μεγαλύτερο πολιτικό απατεώνα» που λέει ψέματα επειδή υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό ανάπτυξη, ενώ έφερε στη χώρα… υπανάπτυξη!
Λες και ο Μητσοτάκης μπορούσε να προβλέψει το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού που έχει σκοτώσει μέσα σε έξι μήνες σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους παγκοσμίως.
Λες και μπορούσε ο Μητσοτάκης να πετύχει ανάπτυξη όταν οι μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου βρέθηκαν μετά το lockdown σε βαθιά υφεσιακή πορεία το τρίμηνο Απριλίου – Ιουνίου (Βρετανία 20,4%, Ισπανία 18,5%, Ινδία 23,9%, Γαλλία 13,8% κ.λπ.).
Λες και ο Μητσοτάκης, που έχει ήδη δαπανήσει από τον κρατικό κορβανά σχεδόν 20 δισ. ευρώ (θα φτάσουν τα 24 έως το τέλος του χρόνου) για να μετριάσει όσο γίνεται τον οικονομικό αντίκτυπο του κορωνοϊού, θα μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω για να στηρίξει εργαζομένους και επιχειρήσεις.
Με άλλα λόγια, βλέπουμε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για μία ακόμη φορά να μη στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και να κάνει άδικη και ισοπεδωτική κριτική μόνο και μόνο για να χαϊδέψει τα αυτιά των ανθρώπων που δυσκολεύονται οικονομικά μετά την έξαρση της πανδημίας.
Επαναλαμβάνει δηλαδή τις αμαρτίες της αντιμνημονιακής εποχής όταν στήριζε το κίνημα των Αγανακτισμένων, στην πάνω και την κάτω πλατεία, υποσχόμενος μείωση φόρων, κατάργηση της λιτότητας και σβήσιμο του χρέους.
Μία άμυαλη και μυωπική πολιτική επιλογή που τον οδήγησε σε μία παλαβή σύγκρουση με την Ευρώπη, έφερε το κλείσιμο των τραπεζών και την παρ’ ολίγον επιστροφή στη δραχμή. Και κατέληξε στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου, σε νέες θυσίες για τον κόσμο και τρία ακόμη χρόνια σκληρής λιτότητας, και καθυστέρηση της εξόδου της χώρας στην ανάπτυξη.
Ο φετινός χειμώνας θα είναι ιδιαίτερα βαρύς. Με αβεβαιότητα και αγωνία. Οχι μόνο για το μεγάλο εκείνο κομμάτι του πληθυσμού που έχει μειωμένα εισοδήματα. Αλλά και για τους υπόλοιπους που θα αναγκαστούν να ζήσουν πάλι με άπειρες προφυλάξεις – κανείς δεν ξέρει πότε θα βγει το εμβόλιο και αν θα προσφέρει επαρκή ανοσία στις ευπαθείς ομάδες που κινδυνεύουν περισσότερο.
Το σκηνικό είναι γνώριμο και ευνοϊκό για την καλλιέργεια ψεκασμένων θεωριών σαν εκείνες που υποστηρίζουν ότι ο ιός εφευρέθηκε από κάποιες σκοτεινές δυνάμεις οι οποίες θέλουν να ελέγξουν τους πολίτες και να μεταφέρουν κι άλλο πλούτο στην ολιγαρχία του πλανήτη.
Είναι φανερό ότι αν οι αρνητές του κορωνοϊού, το κίνημα κατά των μασκών και οι επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία αντι-εμβολιαστές κερδίσουν μέσα στη γενική σύγχυση έδαφος, η χώρα θα δυσκολευτεί να ανακόψει έγκαιρα το δεύτερο κύμα της νόσου και θα βρεθεί –όπως έγινε και με τους «πυροβολημένους» πολέμιους των μασκών στις ΗΠΑ– σε νέα ρεκόρ κρουσμάτων και θανάτων μέσα στον χειμώνα κι ίσως μπροστά σε ένα νέο lockdown.
Απαιτείται σοβαρότητα από όλους. Και η κυβέρνηση θα πρέπει από τη μεριά της να αναζητήσει τρόπους συνεννόησης και συντονισμού με την αντιπολίτευση – μία συνάντηση των πολιτικών αρχηγών για κοινή γραμμή στα ελληνοτουρκικά είναι στη σωστή κατεύθυνση. Αλλά και κάθε προσπάθεια συνεργασίας με εκείνα τουλάχιστον τα κόμματα που είναι διατεθειμένα να παίξουν εποικοδομητικό ρόλο θα αλλάξει το κλίμα.