Αν ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ… (Μέρος πρώτο)

Αν ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ… (Μέρος πρώτο)

3' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τι θα γινόταν αν ήταν τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση; Το ερώτημα διατυπώνεται από δύο διαφορετικά ακροατήρια. Το πρώτο είναι το φιλοκυβερνητικό. Ολοι όσοι γεμάτοι αισιοδοξία είχαν βάλει προεκλογικά τον πήχυ ψηλά, στην οικονομία, την εκπαίδευση, την εξωτερική πολιτική, τις επενδύσεις ή το προσφυγικό, και τώρα όσο να πεις, νιώθουν ένα μικρό σφίξιμο στο στήθος.

Είναι αλήθεια, πως της κυβέρνησης δεν «της πήγε» τίποτε. Η πανδημία έφερε τα πάνω- κάτω. Χτύπησε ανελέητα την υγεία των ανθρώπων και την οικονομία. Τα lockdown και οι περιορισμοί, παγκοσμίως, διέλυσαν τον φετινό τουρισμό, τσάκισαν τις μεταφορές και έπνιξαν όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις και τα θεάματα. Πριονίστηκε, δηλαδή, το κλαδί που κάθεται η ελληνική οικονομία.

Η αρχικά επιτυχής αντιμετώπιση της πανδημίας στη χώρα μας είναι από το καλοκαίρι και μετά, λιγότερο επιτυχής. Επιπλέον, η οικονομία φαίνεται περισσότερο ανεξέλεγκτη από όσο θέλει να δείχνει το αισιόδοξο ύφος των υπουργών. Ο χειμώνας έρχεται απειλητικός.

Στα εξωτερικά θέματα μπλέξαμε με την Τουρκία και να δούμε πώς θα ξεμπλέξουμε. Μην ξεγελιόμαστε από τα ελληνικά ΜΜΕ. Η διεθνής μας εικόνα, δεν είναι εικόνα θύματος αλλά χώρας, που τσακώνεται διαρκώς με τους γείτονές της. Εντάξει, η Τουρκία δεν είναι Βόρεια Μακεδονία και ο Ερντογάν δεν είναι Ζάεφ, αλλά δεν μπορεί πάντα εσύ να είσαι ο δυνατός στον καβγά ή ο απέναντι να είναι πιο λογικός από σένα.

Και σε άλλα μέτωπα η κυβέρνηση δεν έχει μεγάλη ρέντα. Στο προσφυγικό, τα τελευταία συμβάντα στη Μόρια, την ντροπή της Ευρώπης, ανέδειξαν ξανά την πολυπλοκότητα ενός ζητήματος, που μερικοί νόμιζαν πως θα έλυναν φωνάζοντας απλώς: «Πρόσφυγες, δρόμο»!

Στην εκπαίδευση, η αντιμεταρρύθμιση της αναγραφής της διαγωγής των μαθητών στα απολυτήριά τους, που νομοθέτησε το υπουργείο Παιδείας, κατέληξε στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας, καθώς κρίθηκε από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων αντίθετη ως προς το ευρωπαϊκό δίκαιο (με σοκάρει βέβαια το γεγονός πως η νομικός υπουργός δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως το πρόβλημα). Στέκομαι εδώ, γιατί δεν είδα και καμιά άλλη αξιομνημόνευτη αλλαγή στην εκπαίδευση. Μη μου πείτε πως ξέχασα να αναφέρω τον νέο τρόπο εκλογής των πρυτάνεων ή τις αλλαγές στον τρόπο εξετάσεων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. «Μεγάλες» αλλαγές! «Κρίσιμες»! Σπάω το κεφάλι μου, να καταλάβω γιατί, ας πούμε, η διαδικασία εκλογής πρύτανη αλλάζει από κάθε κυβέρνηση συνεχώς τα τελευταία 25 χρόνια. Τι είναι τόσο σημαντικό που δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ως πολιτικό σύστημα ούτε σε αυτό σε κάτι σταθερό; Γελάω σκεπτόμενος, πως ο φουκαράς ο δεξιός Καστοριανός γουναράς ή ο Ανωγειανός αγρότης που ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ και παλιότερα ΠΑΣΟΚ, κάθε φορά που πηγαίνει στην κάλπη αποφασίζει και για τον τρόπο εκλογής των πρυτανικών αρχών. Θα ένιωθε μεγάλη τιμή και ευθύνη αν του το έλεγαν, φαντάζομαι.

Στη δημόσια διοίκηση, καλά είναι τα sms αλλά θα ήμουν πιο χαρούμενος αν οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων ή οι διοικητές νοσοκομείων διορίζονταν με ανοιχτές διαδικασίες και αντικειμενικά κριτήρια, όπως χρόνια επιμένει η Ε.Ε. αλλά εδώ, βλέπετε, έχουμε «τους δικούς μας», τους ξένους θα βάλουμε; Ευτυχώς, μπήκαν οι μπουλντόζες στο Ελληνικό…

Μέσα σε αυτό το κλίμα, η συζήτηση για το τι θα συνέβαινε αν ήταν ο Τσίπρας πρωθυπουργός είναι βέβαια αντιπαραγωγική. Στα αλήθεια, μπορεί κανείς να ξέρει, πώς θα ήταν η κατάσταση αν είχαμε τώρα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Η δική μου αίσθηση είναι πως τα πράγματα δεν θα ήταν ούτε πολύ χειρότερα ούτε πολύ καλύτερα (ίσως καλύτερα σε κάποια θέματα, χειρότερα σε κάποια άλλα). Τα έχουμε ξαναπεί, η Ελλάδα είναι μια μικρή περιφέρεια της Ε.Ε. και μια μικρή οικονομία. Οι βασικές κατευθύνσεις και πολιτικές διαμορφώνονται ή/και βρίσκονται σε συντονισμό με τις Βρυξέλλες ή το Βερολίνο· μεταξύ μας, ευτυχώς.

Για το φιλοκυβερνητικό ακροατήριο, η συζήτηση για το τι θα συνέβαινε αν ήταν ο Τσίπρας πρωθυπουργός έχει άλλες λειτουργίες. Κατ’ αρχάς, συνιστά ένα ορόσημο, αυτό του τέλους του «μήνα του μέλιτος» των ψηφοφόρων με την κυβέρνηση και την έναρξη της φάσης της «απομάγευσης». Οι φίλοι της κυβέρνησης κατεβάζουν σιγά σιγά τον πήχυ, προσγειώνονται και συμβιβάζονται με πιο ρεαλιστικούς στόχους. Ετσι μεταφέρεται το πεδίο της αντιπαράθεσης από τους προεκλογικούς στόχους στη σύγκριση με «τον άλλον».

Η φράση «φαντάζεσαι να ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση» έχει για τους φίλους της Ν.Δ. λειτουργία παρηγορητική. Η πίστη πως αν ήταν «οι άλλοι» στην κυβέρνηση θα ήταν πολύ χειρότερα για τη χώρα, είναι μια παρηγοριά γιατί επιτρέπει να μην αισθάνεται ο ψηφοφόρος εξαπατημένος. Είναι κατ’ αναλογίαν αυτό που έλεγαν οι Συριζαίοι μετά το καλοκαίρι του 2015: «Τουλάχιστον ο Τσίπρας προσπάθησε»…
 
* Ο κ. Νίκος Μαραντζίδης είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή