Θυμάστε παλιά –τι παλιά δηλαδή, πέρυσι– που αποφεύγαμε τα ταξίδια με αεροπλάνο εάν δεν είχαμε εξασφαλίσει ικανό αριθμό διανυκτερεύσεων στον προορισμό; «Τι, για ένα βράδυ όλη αυτή η ταλαιπωρία;», λέγαμε. Μπελάς. Για τους περισσότερους, το ταξίδι με αεροπλάνο, με όλους τους κανόνες ασφαλείας (βάλε-βγάλε παπούτσια, ζώνες, παλτά, άδειασε τσάντες, άνοιξε λάπτοπ, πέτα μπουκαλάκια με υγρά άνω των 100 ml, χώρεσε το βιος σου σε μια χειραποσκευή) ήταν ένα αναγκαίο κακό. Εν ολίγοις, ποσώς μας ενδιέφερε το ταξίδι. Ο προορισμός ήταν το θέμα.
Ολα αυτά μέχρι να ξεσπάσει η πανδημία του κορωνοϊού και να αρχίσουμε μαζικά να αναπολούμε την αναμονή στον διάδρομο του αεροπλάνου μέχρι να βολέψουν οι μπροστινοί τις τσάντες τους στα ντουλάπια, τις αναταράξεις, το καυτό δισκάκι με το φαγητό, το μίνι ψωμάκι και το μίνι βουτυράκι, το σταθερής αξίας δίλημμα «coffee or tea?» και όλα όσα συνιστούν μια τυπική πτήση. Ναι, μας έλειψε να πετάμε. Η έξαψη του ταξιδιού, η προσμονή, η βεντάλια των δυνατοτήτων, ακόμα και αυτή η τσιμπιά μιας ανομολόγητης φοβίας την ώρα της απογείωσης. Μπροστά στον κοινό φόβο της μόλυνσης από κορωνοϊό, οι υπόλοιπες φοβίες μας έχουν τραπεί σε άτακτη υποχώρηση.
Οι αεροπορικές εταιρείες έχουν λάβει το μήνυμα. Τον περασμένο Μάιο, όταν η Ρωσία βρισκόταν σε lockdown, η ρωσική Ural Airlines πρόσφερε στους πολίτες που τους έλειπε η εμπειρία του αεροπορικού ταξιδιού τη δυνατότητα να αγοράσουν… φαγητό αεροπλάνου. «Μια “γεύση” ταξιδιού χωρίς να βγεις από το σπίτι», όπως έλεγε το σλόγκαν. Από τον Αύγουστο, η Royal Brunei, η εθνική αεροπορική εταιρεία του σουλτανάτου του Μπρουνέι, ξεκίνησε τουριστικές «πτήσεις στο πουθενά», στις οποίες οι επιβάτες απογειώνονται και προσγειώνονται στο ίδιο αεροδρόμιο, δειπνώντας στους αιθέρες.
Σύμφωνα με τους ΝΥΤ, τέτοιες πτήσεις πραγματοποίησαν επίσης το προηγούμενο διάστημα η ταϊβανέζικη EVA Air και η ΑΝΑ Airways της Ιαπωνίας, όλες sold out. Πολλές ακόμα εταιρείες, μεταξύ αυτών ο εθνικός αερομεταφορέας της Αυστραλίας, η Qantas, σκοπεύουν να ξεκινήσουν πτήσεις στο… πουθενά σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν το προσωπικό ενεργό, ικανοποιώντας παράλληλα την ανάγκη των καθηλωμένων πολιτών για μια περιπέτεια στον αέρα.
Τρελές, απίθανες πτήσεις (με πανάκριβα εισιτήρια και μάλλον τσάμπα επιβάρυνση στο περιβάλλον) σε έναν τρελό, τρελό, τρελό κόσμο.