Mια άγνωστη στο ευρύ κοινό αλλά ενδιαφέρουσα ιστορία –ειδικά για τους εργαζομένους στον Τύπο– με πρωταγωνιστές τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζον Κένεντι και τον Γερμανό φιλόσοφο Καρλ Μαρξ παραθέτει η συνάδελφος Μαριάννα Τζιαντζή, στην εισαγωγή βιβλίου με δημοσιογραφικά κείμενα του Μαρξ για λογαριασμό της εφημερίδας New York Daily Tribune.
Το βιβλίο έχει τίτλο «Του ανταποκριτή μας στο Λονδίνο Καρλ Μαρξ» και σε αυτό φιλοξενούνται 22 από τις 350 ανταποκρίσεις του Γερμανού φιλοσόφου από το Λονδίνο για λογαριασμό της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας στη Νέα Υόρκη, γνωστή εν συντομία ως Trib. Η εφημερίδα ιδρύθηκε τo 1841, πριν από τους New York Times, και τη δεκαετία του 1850 μετρούσε πάνω από 200.000 συνδρομητές, ενώ ήταν η πρώτη αμερικανική εφημερίδα που προσέλαβε ανταποκριτές στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με τον ιδρυτή της, Χόρας Γκρίλι, η Tribune φιλοδοξούσε να είναι μια «εφημερίδα για την Πολιτική, τη Λογοτεχνία και τη Γενική Ενημέρωση». Ο Μαρξ εργάστηκε εκεί για περίπου δέκα χρόνια και η αμοιβή του ήταν πέντε δολάρια, περίπου μία αγγλική λίρα για κάθε άρθρο.
To 1856 η εφημερίδα διέκοψε λόγω οικονομικών προβλημάτων τη συνεργασία με όλους τους ξένους ανταποκριτές πλην του Μαρξ, στον οποίο έκανε μείωση μισθού 50%. Εκείνος αποχώρησε το 1862 και ενώ «το ενδιαφέρον των Αμερικανών μονοπωλούσαν το ζήτημα της δουλοκτησίας και ο αμερικανικός εμφύλιος που, αργά ή γρήγορα, θα ξεσπούσε» όπως αναφέρεται στην εισαγωγή του βιβλίου.
Η αποχώρηση του Μαρξ από την Tribune ενέπνευσε την ομιλία που απηύθυνε έναν αιώνα αργότερα, το 1961, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κένεντι στην Αμερικανική Ενωση Εκδοτών Εφημερίδων. Στην εισαγωγική ομιλία του στους Αμερικανούς εκδότες, ο JFK είπε ότι ο Μαρξ διέκοψε τη συνεργασία του με την Tribune και διοχέτευσε όλο του το ταλέντο αποκλειστικά στην υπόθεση που θα κληροδοτούσε στον κόσμο τους σπόρους του λενινισμού, του σταλινισμού και του Ψυχρού Πολέμου.
Και συνέχισε με μια διαπίστωση – προτροπή εν είδει ανεκδότου: «Εάν αυτή η καπιταλιστική εφημερίδα τού φερόταν πιο ευγενικά, εάν ο Καρλ Μαρξ παρέμενε μόνο ένας ανταποκριτής στο εξωτερικό, ίσως η ιστορία να ήταν διαφορετική. Ελπίζω ότι όλοι οι εκδότες θα έχουν αυτό το δίδαγμα κατά νου, την επόμενη φορά που ένας πεινασμένος, άσημος δημοσιογράφος ζητήσει μια μικρή αύξηση».