Κυριάκος Πιερρακάκης: Νέφη

1' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κυριάκος Πιερρακάκης: Νέφη-1Οταν λέμε συναίνεση δεν εννοούμε εντελώς συναίνεση. Μπορεί ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους να φαίνεται σαν αν-ιδεολογικό αντικείμενο, αδιάβροχο σε αντιπολιτευτικά κλισέ. Το νομοσχέδιο, όμως, για την ψηφιακή διακυβέρνηση δεν πέρασε αναντίρρητο.
 
Το καταψήφισε το ΚΚΕ γιατί, όπως είπε ο εισηγητής του, «ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους ενισχύει τον ταξικό του χαρακτήρα, για να υπηρετεί με καλύτερο τρόπο τη στρατηγική του κεφαλαίου». Το καταψήφισε ο Βελόπουλος γιατί έχει «αποδείξεις επιβλάβειας» για το 5G, η εγκατάσταση του οποίου θα κάνει τους Eλληνες πειραματόζωα.
 
Hταν έτοιμος να το καταψηφίσει και ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί το νομοσχέδιο αυτοπροσδιοριζόταν ως «κώδικας». Ο Ραγκούσης έπαθε τη συνήθη αφθώδη αγανάκτηση, γιατί το σχέδιο δεν πληρούσε τις συνταγματικές προϋποθέσεις για να το λέμε «κώδικα». Ηταν «ψευτοκώδικας» και πάντως χειρότερος από τον δικό του «ιδρυτικό» νόμο περί ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που ψηφίστηκε πριν από δέκα χρόνια – όταν τα κινητά είχαν ακόμη κουμπιά και ο Ραγκούσης ήταν ακόμη βλαστός της νεοπαπανδρεϊκής κηπουρικής.
 
Ο αρμόδιος υπουργός δεν το σκέφτηκε πολύ. Είδε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έψαχνε ένα πρόσχημα. Και απέσυρε το πρόσχημα. Εβγαλε τον τίτλο, κρατώντας ανέπαφο το περιεχόμενο, επιτρέποντας στον Ραγκούση να πανηγυρίζει ως κωδικοπνίχτης.
 
Ο Πιερρακάκης κινούνταν από νωρίς με την ασφάλεια ότι το χαρτοφυλάκιό του ήταν θωρακισμένο στον κομματικό ανταγωνισμό. Μπορεί να αντιπολιτευτείς έργα όπως το «ενιαίο κυβερνητικό νέφος», μόνο αν έχεις ξεχαστεί στην εποχή που ο όρος μύριζε καυσαέριο. Γι’ αυτό και στη συζήτηση στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ είτε έβγαινε εκτός θέματος, μιλώντας για την πανδημία και τις πλημμύρες, είτε διεκδικούσε ο ίδιος την πατρότητα των ψηφιακών έργων.
 
Ηταν η ευρεία πλειοψηφία μια αυτονόητη απολιτική εξέλιξη; Οχι και τόσο. Εχοντας μοιράσει στην αντιπολίτευση τα απαραίτητα τυράκια, ο Πιερρακάκης δοκίμασε εκ του ασφαλούς να δώσει στον νόμο του παχύ πολιτικό επίχρισμα. Πώς; Μνημονεύοντας Κωνσταντίνο Καραμανλή και συγκρίνοντας έτσι εμμέσως τα δικά του άυλα έργα με τα δημόσια έργα της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης. Καραμανλικός; Τόσο νωρίς, εσύ, ένας πασόκος; Θα μπορούσε κανείς όντως να αναρωτηθεί πότε ο υπουργός πρόλαβε να εμπεδώσει τόσο βαθιά την επίκτητη κομματική του ταυτότητα. Θα ήταν, όμως, μια ερώτηση τόσο παλιά, όσο και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.
 
Κληρωτός του νεομητσοτακικού εγχειρήματος, που ορίζεται μάλλον από τον κεντρώο πραγματισμό, παρά από τις παλαιές κομματικές διαθήκες της Μεταπολίτευσης, ο Πιερρακάκης έχει συμφιλιωθεί με την πολιτική του εφηβεία. Ενσαρκώνει το μετα-μεταπολιτευτικό δόγμα, σύμφωνα με το οποίο το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια κόμμα. Είναι know-how.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή