Πρόεδρος και πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας με επιστολές τους στο Φανάρι ζητούν από τον κ.κ. Βαρθολομαίο να χορηγήσει την Αυτοκεφαλία στη «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία – Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας» ώστε να γίνει αποδεκτή από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες. «Σεβόμαστε όλα όσα αποτελούν μέρος των διεθνών συνθηκών και περιστάσεων. Ωστόσο, ζητούμε να είμαστε ελεύθεροι εκκλησιαστικώς εντός των συνόρων της χώρας μας και οι αρχιερείς μας να συλλειτουργούν μαζί με τους αρχιερείς όλων των άλλων Ορθόδοξων Εκκλησιών σε όλο τον κόσμο».
Δεν είναι καινούργιο το αίτημα των γειτόνων να αποκτήσουν δική τους Εκκλησία, αναγνωρισμένη ως αυτοκέφαλη από το κέντρο των Ορθοδόξων. Το κρατούσε, ωστόσο, στον «πάγο» ο Οικουμενικός Πατριάρχης, λόγω της διένεξης με την Ελλάδα για το όνομα αλλά και των αντιδράσεων του Πατριαρχείου Σερβίας από το οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βόρειας Μακεδονίας αποσχίστηκε το 1967. Πλέον, υπάρχει στα Σκόπια μια νέα πραγματικότητα την οποία η θρησκευτική και πολιτική ηγεσία επιχειρεί να θωρακίσει και με Αυτοκέφαλη Εκκλησία. Ομως, η θρησκεία ήταν και παραμένει αγωγός γεωπολιτικής και κάθε μεταβολή σε αυτό το επίπεδο δεν μπορεί παρά να επιφέρει κραδασμούς. Η γνωστοποίηση των επιστολών Ζάεφ και Πενταρόφσκι προς τον κ.κ. Βαρθολομαίο προκάλεσε τις πρώτες αντιδράσεις στο Βελιγράδι, που διά του ΥΠΕΞ Ιβιτσα Ντάτσιτς μίλησε για πολιτικές παρεμβάσεις και ζήτησε από το Φανάρι να μην ικανοποιήσει το αίτημα. Προφανώς, ο Σέρβος αξιωματούχος υπονόησε δυτικό –αμερικανικό για την ακρίβεια δάκτυλο– με σκοπό να αποδυναμωθεί η σερβική και πίσω από αυτήν η ρωσική επιρροή που παραδοσιακά περνάει μέσα και από την Εκκλησία.
Η γεωπολιτική θρησκευτική διελκυστίνδα μεταξύ Ρωσίας και Δύσης διά των Αυτοκεφαλιών, μετά την Ουκρανία, ενισχύεται τώρα και με τις τάσεις αυτονόμησης στις Εκκλησίες της Βόρειας Μακεδονίας, της Λευκορωσίας αλλά και του Μαυροβουνίου. Η όλη κινητικότητα μπορεί εκ πρώτης όψεως να εμφανίζεται ως μια ενδο-ορθόδοξη εκκλησιαστική διένεξη, αλλά πίσω από αυτήν γίνεται παιχνίδι επιρροής και ήπιας ισχύος. Χειραφέτηση από το ιστορικό ρωσικό –ή σερβικό για το Μαυροβούνιο και τη Βόρεια Μακεδονία– πατρονάρισμα δεν νοείται με τις Εκκλησίες των κρατών, που επιδιώκουν πραγματική ανεξαρτησία και δυτικό προσανατολισμό, δεμένες στο εκκλησιαστικό άρμα της Μόσχας. Το Φανάρι, που διαχρονικά υποσκάπτεται από τη ρωσική πλευρά έχει λόγους –και ιστορικά νομιμοποιείται– να χορηγεί Αυτοκεφαλίες, όμως αυτό δεν παύει να τροφοδοτεί συγκρουσιακή ατμόσφαιρα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.