«Η πανδημία ξεκινάει μόλις τώρα. Κανείς δεν γνωρίζει πώς ακριβώς θα συνεχιστεί», δήλωσε προ ημερών ο Γερμανός επιδημιολόγος και σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης Κρίστιαν Ντρόστεν, το πρώτο όνομα μεταξύ των Γερμανών εμπειρογνωμόνων και ταυτόχρονα ο ειδικός «κόκκινο πανί» για τους αρνητές του κορωνοϊού· έχει δεχθεί δεκάδες απειλές κατά της ζωής του, για τα αυστηρά μέτρα που έχει εισηγηθεί. Και σήμανε συναγερμό για καλύτερη προετοιμασία, σημειώνοντας ότι στη χώρα του (όπως και στη δική μας), το κλειδί στην επιτυχή αντιμετώπιση του πρώτου κύματος της πανδημίας ήταν η ταχύτητα. «Δεν κάναμε κάτι καλύτερα από τους άλλους, το κάναμε νωρίτερα».
Τώρα τα κρούσματα και οι θάνατοι στη χώρα αυτή αυξάνονται, μαζί με τις αντιδράσεις στα μέτρα, που επιτείνουν το πρόβλημα. Διότι στη Γερμανία, όπως και στην Ελλάδα και αλλού, η αντίδραση δημιουργεί συνθήκες μεγαλύτερης χαλάρωσης, άρα ευρύτερης διάδοσης του ιού, που επιβάλλει αυστηρότερα μέτρα και νέες αντιδράσεις. Υπάρχει η θεωρία ότι με το δίπολο της δράσης-αντίδρασης είναι που η οικουμένη οικοδομείται, ο κόσμος προχωρά. Ομως εδώ δεν πρόκειται για κάποια γενεσιουργό σύγκρουση αντιθέτων, αλλά για έναν καταστροφικό φαύλο κύκλο, για μια απρόβλεπτη σπείρα με ανθρώπινες απώλειες, με υλικές και άυλες ζημιές. Ενδέχεται να μην είμαστε ίδιοι μετά μια κρίση με μεγάλη διάρκεια, μετά τον εγκλεισμό σε μια διάσταση όπου οι σκέψεις εξερευνούν ξανά και ξανά τις ίδιες περιοχές οδύνης.
Οσοι αντιλαμβάνονται την κοινωνική ζωή με όρους αντίστασης και αναγορεύουν σε κυρίαρχη στάση ζωής την απείθεια, τον εμπτυσμό κάθε μέτρου αποτελούν ασφαλώς μειοψηφία. Ομως προκαλούν έναν μεταδοτικό εθισμό στην άρνηση. Διότι δεν είναι χωρίς προεκτάσεις τα «μεμονωμένα» συμβάντα αντενέργειας. Γίνονται το προζύμι μιας διάχυτης επιθετικότητας και ενός προτύπου συμπεριφοράς για άτομα που δεν νοιάζονταν για τη δημόσια υγεία επειδή νόμιζαν ότι είναι κάτι που δεν τους αφορά, ώσπου αυτή ασχολήθηκε μαζί τους με τη μορφή της υγειονομικής κρίσης. Επιπλέον, καλλιεργούν μια πιο βαθιά αμφισβήτηση του σύγχρονου πολιτισμού, ροκανίζουν τα επιστημονικά ερείσματα, δημιουργούν ένα μηδενιστικό βάραθρο όπου καταποντίζονται πολλές από τις συντεταγμένες της εποχής της προόδου. Κι αυτό είναι από τα πιο σοβαρά κοινωνικά μας προβλήματα. Ισως το πιο σοβαρό μετά την υγεία και την εργασία.
Πράγματι, κανείς δεν γνωρίζει πώς ακριβώς η κρίση θα συνεχιστεί.