Μέσα στον αχταρμά του κατηγορητηρίου κατά 33 μελών μη κυβερνητικών οργανώσεων, που ανακοίνωσε πριν ακόμη ασκηθούν διώξεις η Αστυνομική Διεύθυνση Λέσβου, υπάρχουν σημεία τερπνά όπως ότι διένειμαν έντυπο υλικό στο ΚΥΤ Μόριας, ενημερώνοντας τους αλλοδαπούς για την ύπαρξη και λειτουργία του «AlarmPhone», ενός τηλεφωνικού αριθμού εκτάκτου ανάγκης -0033486… που απευθύνεται σε πρόσφυγες και μετανάστες οι οποίοι αντιμετωπίζουν κίνδυνο ενώ διασχίζουν τη θαλάσσια περιοχή.
Υπάρχει όμως και μια ανησυχητική παραδοχή εκ μέρους των διωκτικών αρχών. Στο διαβιβαστικό της υπόθεσης αναφέρεται ότι «μέλη ΜΚΟ προέβαιναν στη συστηματική παρακολούθηση, καταγραφή και αποτύπωση των επικοινωνιών του Λιμενικού Σώματος κατά την επιχειρησιακή του δράση για την προστασία των θαλάσσιων συνόρων». Για μια στιγμή! Είναι τόσο εύκολη η «συστηματική παρακολούθηση, καταγραφή και αποτύπωση των επικοινωνιών του Λιμενικού Σώματος κατά την επιχειρησιακή του δράση», που μπορούν να την κάνουν και μέλη των ΜΚΟ; Κι αν είναι τόσο εύκολη, δεν μπορεί να την κάνει η Τουρκία, που –σημειωτέον– βρίσκεται 2 έως 3 χλμ. μακριά από όπου επιχειρεί το Λιμενικό; Κι αν μπορεί να το κάνει η Τουρκία, προς όφελος ποίων κατασκόπευαν οι ΜΚΟ; Του Λουξεμβούργου; Εκτός αν το Λιμενικό λειτουργεί ακόμη με το παλιό σύστημα VHS της ΕΛ.ΑΣ., το οποίο άκουγαν όλοι οι αστυνομικοί συντάκτες της χώρας.
Το πιθανότερο είναι ότι οι διω-κτικές αρχές εφαρμόζουν την τακτική εκφοβισμού με την οποία τα στελέχη της Πυροσβεστικής απειλούσαν τον ανακριτή για να μην τους αποδοθούν ευθύνες για το Μάτι: «Αυτή η υπόθεση δεν κλείνει. Θα κλείσει σε έξι-επτά χρόνια, κάθε μέρα θα πηγαίνεις το πρωί στο δικαστήριο και μετά στην υπηρεσία. […] Και θα σε παίρνει ο δικηγόρος του Τερζούδη (πρώην αρχηγός του Σώματος), μετά θα σε παίρνει ο δικηγόρος του Ματθαιόπουλου και θα στο κάνει τον κ… τόσο. Με τι γνώσεις και στοιχεία βγάλατε εσείς αυτό; […] Μόλις δούμε ποιοι είμαστε στο κατηγορητήριο θα βάλουμε τους δικηγόρους. Εγώ (…) στο είπα 50 φορές συμβουλευτικά να σε σώσω» («Καθημερινή» 19.7.2020).
Ετσι με την αμέλεια των εισαγγελέων να ελέγξουν το βάσιμο κάθε κατηγορητηρίου (στέλνοντας τα πάντα σε δικάσιμο) και την αβελτηρία του συστήματος να αποδώσει δικαιοσύνη σε εύλογο χρόνο, κάθε κατεργάρης έχει ένα ισχυρό σύμμαχο για να καλύπτει τις ανομίες του, την ίδια τη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Μόνο που τώρα οι (μέλλοντες) κατηγορούμενοι είναι υπήκοοι άλλων ευρωπαϊκών χωρών και το υπουργείο Εξωτερικών –λες και δεν έχει άλλες δουλειές να κάνει– θα τρέχει και δεν θα φτάνει για να δικαιολογήσει τον «υπερβάλλοντα ζήλο» των διωκτικών αρχών. Ηδη απ’ ό,τι διαβάζουμε «τα μέλη προσήχθησαν και αφέθηκαν ελεύθερα κατόπιν επικοινωνίας της ΜΚΟ με τη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα»…