Σκηνή πρώτη: Ελληνας οπερατέρ συμμετέχει στα γυρίσματα ταινίας αμερικανικής παραγωγής σε νησί του Αργοσαρωνικού. Εντός των υποχρεώσεών του είναι δεκαπέντε μέρες προτού ξεκινήσουν τα γυρίσματα να κάνει τεστ κορωνοϊού παραμένοντας έγκλειστος σε καραντίνα, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο από την παραγωγή. Μετά το πέρας των γυρισμάτων, να κάνει τεστ εκ νέου και να παραμείνει μόνος για περίπου άλλο τόσο, σε καραντίνα, προτού επιστρέψει σπίτι του.
Σκηνή δεύτερη: Ελληνίδα παραγωγός ταινιών και διαφημίσεων βρίσκει (επιτέλους) δουλειά σε ξένο ντοκιμαντέρ παραγωγής του National Geographic στην Ελλάδα. Συμμετέχουν Ελληνες τεχνικοί στο συνεργείο των γυρισμάτων. Ο παρουσιαστής του ντοκιμαντέρ είναι ξένος, όνομα πρώτου μεγέθους, η άφιξη του οποίου αναμένεται με ιδιωτικό ελικόπτερο. Αλίμονο όμως: τα γυρίσματα στη χώρα μας αναβάλλονται επ’ αόριστον επειδή κάποιος τεχνικός βρέθηκε θετικός στο προγραμματισμένο, υποχρεωτικό πριν από κάθε γύρισμα τεστ του κορωνοϊού και έπρεπε όλοι τώρα να εξεταστούν εκ νέου και, βέβαια, να απομονωθούν, μπαίνοντας σε αυστηρή καραντίνα.
Ο κορωνοϊός είναι σαν το διάολο: έχει «πολλά ποδάρια». Την επιβεβλημένη αναβλητικότητα, την ακύρωση, τη στασιμότητα, την ανεργία. Μαζί με την ανεργία έρχεται, ως συνήθως, και η αεργία – πηγή αμέτρητων κακών, κυρίως ψυχολογικών. Ως γνωστόν, ο νους του άεργου ανθρώπου (κυρίως, του ανθρώπου που θέλει και έχει ανάγκη να είναι δημιουργικός, παραγωγικός) παίρνει περίεργες, «ανάποδες» στροφές. Συχνότατα οδηγεί σε αρνητικές σκέψεις, σε βασανιστικές φοβίες, σε κατάθλιψη ή/και επιθετικότητα.
Και εδώ ερχόμαστε σε μιαν άλλη εξίσου, αν όχι ακόμα πιο σοβαρή, συνέπεια της πανδημίας: την απομόνωση, τη μοναξιά. Εχω ακούσει πολύ δικό μου πρόσωπο που ανήκει στις λεγόμενες «ευπαθείς ομάδες» λόγω ηλικίας να λέει ξανά και ξανά ότι ο τρόμος με τον κορωνοϊό είναι ότι «πεθαίνεις μόνος, μακριά από τους δικούς σου, κατάμονος».
Εχει δίκιο φυσικά. «Η υγεία είναι ένα ζήτημα του να είμαστε όλοι μαζί», γράφει στο εκπληκτικό τελευταίο βιβλίο του ο Αμερικανός ιστορικός Τίμοθι Σνάιντερ, με τίτλο «Our malady» (Η αρρώστιά μας. Μαθήματα πάνω στην ελευθερία και την αλληλεγγύη, εκδ. Penguin, 2020), αποτέλεσμα της οδυνηρής νοσηλείας του εξαιτίας περιτονίτιδας τέλη του 2019 και αρχές του 2020. Το βιβλίο του είναι μια οργισμένη αλλά σοφά ζυγισμένη, αναλυτική καταγγελία κατά του αμερικανικού συστήματος υγείας αλλά και της αντιμετώπισης της πανδημίας από την κυβέρνηση Τραμπ (πού να ήξερε ο σπουδαίος ιστορικός ότι ο σχεδόν αρνητής του ιού πρόεδρος θα βρισκόταν θετικός σε αυτόν!).
«Η ελευθερία έχει να κάνει με την επιλογή», γράφει ο Σνάιντερ, «μπορούμε όμως να επιλέγουμε μονάχα μεταξύ των επιλογών που έχουμε μπροστά μας. Οταν είμαστε παγιδευμένοι στον φόβο, τα βλέπουμε όλα διπολικά: εμείς ή αυτοί, μάχη ή φυγή. (…) Το παράδοξο της ελευθερίας είναι ότι κανένας δεν είναι ελεύθερος χωρίς βοήθεια. Η ελευθερία μπορεί να είναι μοναχική, η ελευθερία όμως απαιτεί αλληλεγγύη».