Δεν έχουν καμιά πρεμούρα. Αυτή η φράση αποδίδεται στον πρόεδρο της Βουλής, όταν ενημέρωνε ατύπως τους δημοσιογράφους για τις προθέσεις της πλειοψηφίας για τα εκκρεμή μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, που ακόμη περιμένουν την επικύρωσή τους.
Πρεμούρα για ό,τι θυμίζει Πρέσπες δεν υπήρχε. Αντιθέτως, η Βουλή έδειξε αδικαιολόγητη πρεμούρα να τιμήσει το προνόμιο που ο νόμος δίνει στους πρώην προέδρους κοινοβουλευτικών ομάδων και να διορίσει τη Ζαρούλια. Πρεμούρα που συνέπεσε αγρίως με το κλίμα που δημιουργεί η αναμονή της ετυμηγορίας για τη Χρυσή Αυγή.
Το ότι ο χειρισμός ήταν νόμιμος, δεν τον καθιστά λιγότερο αδέξιο. Αλλά το να αναγορεύεται η αδεξιότητα σε πολιτική σκοπιμότητα πριμοδότησης της Ακροδεξιάς δεν εκθέτει τον Τασούλα. Εκθέτει τον φανατισμό εκείνων που ακόμη και την ύστατη ώρα πλέκουν θεωρίες συνωμοσίας για να ταυτίσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους με τους εχθρούς της Δημοκρατίας. Οκτώ χρόνια μετά την είσοδό τους στη Βουλή οι νεοναζί έχουν απογυμνωθεί. Εχουν αποκαλυφθεί τόσο η εγκληματική τους φύση όσο και η καταγέλαστη κοινοτοπία τους: Τα τάγματα που θα έκαιγαν το Κοινοβούλιο σπεύδουν φρόνιμα και τακτικά να διοριστούν σε αυτό.
Πολλοί από τους νταήδες που απειλούσαν ανυπεράσπιστους ανθρώπους εμφανίστηκαν έτοιμοι να αρνηθούν μέχρι και το όνομά τους, όταν βρέθηκαν περιδεείς ενώπιον της Δικαιοσύνης. Η μόνη επιρροή που διαθέτει πια αυτός ο εσμός είναι να διχάζει με τον ίσκιο του τις δυνάμεις του κοινοβουλευτισμού· να τις ρίχνει σε έναν υπονοϋπονομευτικό ανταγωνισμό για το ποιος είναι περισσότερο αντιφασίστας ή κρυφοφασίστας από τον άλλο.