Ηλπιζε το αμερικανικό κατεστημένο, καθώς και η συντριπτική πλειονότητα των ηγετών των ευρωπαϊκών κρατών, ότι ο κορωνοϊός θα έθετε εκτός μάχης τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, εξασφαλίζοντας μια νίκη άνετη στον υποψήφιο των Δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν.
Οι προσδοκίες διαψεύσθηκαν με την αστραπιαία βελτίωση της υγείας του και την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο. Και αυτό που πλέον προσπαθούν να σταθμίσουν οι αντίπαλοί του είναι εάν μετά τη σύντομη περιπέτεια της υγείας του ο κ. Τραμπ εξασφαλίσει τελικώς προβάδισμα έναντι του κ. Μπάιντεν.
Ο κ. Τραμπ είναι πολιτικός με εντόνως διακριτά στοιχεία του grotesque. Αυτή η «ιδιότης», που απερίφραστα απορρίπτει η σημερινή ελίτ της Δύσεως, χαρακτηρίζει όλους όσοι άφησαν ισχυρό αποτύπωμα στην Ιστορία, ασχέτως εάν θεωρούνται σωτήρες ή ολετήρες της ανθρωπότητος.
Από μία άποψη, λοιπόν, ο κ. Τραμπ είναι ένα «πρότυπο ηγέτη» του παρελθόντος, που έκανε εκ νέου την εμφάνισή του εις την παρούσα συγκυρία. Τίποτε από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε εάν η καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, όπως διαμορφώθηκε από την προεδρία του Μπιλ Κλίντον και εφ’ εξής, δεν είχε οδηγήσει σε ένα τέλμα, σε ένα έλος, την αποξήρανση του οποίου ανέλαβε ο κ. Τραμπ.
Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι στο μεσοδιάστημα υπήρξε και η οκταετής προεδρία του Τζορτζ Μπους Β΄, που, όντας όμως μικρού πολιτικού διαμετρήματος, δεν άφησε στίγμα ευδιάκριτο.
Εξ ου και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα διολίσθησε σε φάση παρακμής, ώστε να δώσει στον κ. Τραμπ τη δυνατότητα να το εκπορθήσει τελικώς.
Το παράδοξο είναι ότι παρά τη λυσσαλέα αντίδραση των πολιτικών του αντιπάλων και της ελίτ, οι Δημοκρατικοί απέτυχαν παταγωδώς να αναδείξουν υποψήφιο με στοιχειωδώς ηγετικά προσόντα. Η υποψηφιότητα του κ. Μπάιντεν είναι μια κραυγαλέα απόδειξη του αδιεξόδου αυτού του κόμματος.
Είναι όντως πολιτικός grotesque o κ. Τραμπ, αλλά διαθέτει ζωτική ορμή. Και επειδή οι ψηφοφόροι δεν είναι διανοούμενοι, τα όσα καταλογίζουν εναντίον του οι αντίπαλοί του μπορούν να αποδειχθούν απλώς ηχητικά παράσιτα. Ενας μήνας απέμεινε έως τις εκλογές και τότε βλέπουμε.