Για τον κ. Αντώνη Σαμαρά μπορούν να ειπωθούν πολλά. Μπορεί κάποιος να ψέξει την τυχοδιωκτική του στάση, που τον οδήγησε στην καταψήφιση του πρώτου μνημονίου· μπορεί να τον κατακρίνει για πολλές αντιμεταρρυθμιστικές αποφάσεις επί πρωθυπουργίας του· μπορεί να διαφωνήσει με τη διαχρονικώς κοντόφθαλμη στάση του στα εθνικά ζητήματα.
Ολα αυτά είναι θεμιτά και δημοκρατικά, όσο θεμιτός και δημοκρατικός είναι ο έπαινος. Επί της πρωθυπουργίας του και με τη δική του επιμονή, όσο και του κ. Νίκου Δένδια, ξεκίνησαν η αποκαθήλωση του ναζιστικού μορφώματος και η ποινική δίωξη των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής.
Παρ’ όλα αυτά, για ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Σαμαράς «δεν δικαιούται καν διά να ομιλεί» σχετικώς με την υπόθεση. Αχός βαρύς ακούστηκε και πολλές τουφεκιές έπεσαν κατά της «Εφημερίδας των Συντακτών», που στο πλαίσιο ενός αφιερώματος για τη Χρυσή Αυγή με τίτλο «Το τείχος της Δημοκρατίας» είχε μεταξύ των κ.κ. Μητσοτάκη, Τσίπρα, Γεννηματά, Κουτσούμπα, Βαρουφάκη, άρθρο και του κ. Σαμαρά (3.10.2020). Η εφημερίδα, που εν πολλοίς απηχεί τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ, λιθοβολήθηκε με τις ίδιες πέτρες που ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει στα ΜΜΕ που θεωρεί αντίπαλα: «Μήπως πήρατε κι εσείς λεφτά από τη λίστα Πέτσα;». Οι περισσότεροι μίλησαν για «ιστορικό ξέπλυμα» του Σαμαρά από την «Εφημερίδα των Συντακτών».
Αυτή η αντίδραση πρέπει να μας προβληματίσει. Πιθανώς είναι κατάλοιπο του δόγματος «ή εμείς ή αυτοί», που κυριάρχησε στον ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές και αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι υπήρξε –πιο ήπια ομολογουμένως– γκρίνια για τη συμμετοχή Μητσοτάκη στο σχετικό αφιέρωμα. Εντάσσεται και ο πρωθυπουργός στο «αυτοί».
Αλλά πάλι ποιοι είναι στο «εμείς»; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φώναζε χρόνια τώρα ότι «η Χ.Α. πρέπει να βρει απέναντί της ένα δημοκρατικό μέτωπο που θα θέσει ιδεολογικό, κοινωνικό και πολιτικό φραγμό στη δράση της. Και σε αυτό πρέπει όλες οι πολιτικές δυνάμεις να είναι ξεκάθαρες»;
«Τον Σαμαρά δεν τον λες “δημοκρατικό τόξο”», έγραψε ο καθηγητής της Κοινωνικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Κύρκος Δοξιάδης, που διαφώνησε με την απόφαση της εφημερίδας να δημοσιεύσει άρθρο του. «Το ότι επί πρωθυπουργίας του άρχισε η δίωξη της Χ.Α. είναι πολλαχώς ερμηνεύσιμο, δεν τον καθιστά ούτε κατ’ ελάχιστο λιγότερο ακροδεξιό απ’ όσο ήταν και είναι» («Εφ.Συν.» 6.10.2020).
Ας υποθέσουμε ότι οι εικασίες του είναι ορθές· ότι υπάρχουν «πονηρά κίνητρα» για τη δίωξη της Χ.Α. και ότι ο κ. Σαμαράς είναι ακροδεξιός. Πώς τον θέτουν, όμως, όλα αυτά εκτός δημοκρατικού τόξου; Δεν είναι η Δημοκρατία το σύστημα όπου αντικρούονται όλες οι απόψεις, ακροαριστερές, ακροδεξιές, αριστερές, δεξιές κ.λπ.; Και αν ο κ. Σαμαράς δεν ανήκει στο δημοκρατικό τόξο, πώς βρέθηκε ο κ. Πάνος Καμμένος στη «δημοκρατική παράταξη» για να συγκυβερνήσει;