«Αλγηδόνες ομμάτων», όπως έλεγε ο Μεγαλέξανδρος,|αλλά και ώτων, και νεύρων, και σκέψεων…|Η αθλιότητα με τις καταλήψεις στα σχολεία|και ό,τι σχετικό σε εικόνα, ήχο ή κείμενο.|Εκπαιδεύω τον εαυτό μου τον καιρό αυτό να μη βλέπει, μην ακούει, μη μαθαίνει τίποτα σχετικό.|Το κάνω χρόνια αυτό,|«εμβόλιο αναισθησίας» το λέω,|για να αποφεύγω την κατάθλιψη που προκαλούν πυρκαγιές δασών, φονικές πλημμύρες, τραγικά τροχαία και άλλες «θεομηνίες»|– ανθρωπομηνίες δηλαδή στις περισσότερες περιπτώσεις.|Τώρα προσπαθώ να επιτύχω «εμβόλιο αναισθησίας για καταλήψεις».|Γι’ αυτή τη «δημοκρατική κατάκτηση» της επιβολής αυθαιρεσιών μειοψηφίας|– τις οποίες αυθαιρεσίες είχε «δεσμευθεί» ο Μητσοτάκης πως «θα τερμάτιζε».|Δεν αντιδρούν όμως ούτε αυτή η κυβέρνηση στην παράνοια των καταλήψεων των σχολείων από κάτι «μικροτσίπ-ρες» του ΚΚΕ και άλλων δημοκρατικών δυνάμεων,|ούτε συλλογικά οι γονείς, μιθριδατισμένοι αυτοί στο δηλητήριο που τριάντα χρόνια τώρα σερβίρεται κάθε τέτοια εποχή στα σχολεία|(«διεκδικούν τα παιδιά το μέλλον που τους αξίζει», κήρυττε προ ημερών αριστερή ξυλόγλωσσα|– κι εγώ συμφώνησα εκθύμως διότι όντως: θα έχουν, αν συνεχίσουν έτσι, το μέλλον που τους αξίζει·|όπως ακριβώς απολαμβάνουμε 11 χρόνια τώρα κι εμείς, οι παπουδογονείς τους, το μέλλον που άξιζε στα καμώματά μας ως πολιτών, τις επιλογές και τις διεκδικήσεις μας)|– άσε δε τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς!|Αυτοί πια, αν πιστέψουμε ότι όντως τους εκπροσωπεί η ανεκδιήγητη ΟΛΜΕ, πίνουν σερμπέτι στο όνομα των καταληψιών.|Ενα εμβόλιο αναισθησίας επειγόντως. l
Η συριζαία «Τομεάρχης Πολιτισμού» ανακάλυψε πού «βρίσκεται η καρδιά της καλλιέργειας της συνείδησης του δημοκρατικού πολίτη».|Στην «αριστερή, προοδευτική πολιτιστική πολιτική, που καλλιεργεί τη συμμετοχικότητα…»|στις «καταλήψεις» λόγου χάρη.l Η Σία (και προσαράξαμε). l
Πάτησα κάλο, φαίνεται, τις προάλλες με το «απλά», που καναβάτσωσε το «απλώς», και το «άμεσα», που κατάργησε το αμέσως|– καταργώντας και τη σαφήνεια εννοιών, αφού άλλο το άμεσα άλλο το αμέσως, άλλο το απλώς άλλο το απλά.|Πολλά μηνύματα «πες τα χρυσόστομε».|Αναγνώστης μάλιστα, έστειλε κι ένα … ποίημα που είχε δημοσιεύσει προ τριετίας αφιερωμένο στα «άμεσα» κι «απλά»!|Τίτλος «Τα ακατανόητα» κι αρχίζει έτσι: «Αμεσα; με ρωτάει, / κάπα έτσι, του απαντάω…»|(Κάπα έτσι· μόν’ αυτό δεν ακούσαμ’ ακόμα).|Και τελειώνει:|«…τα βρήκαν καθαρεύουσα, τα βρήκαν / περιττά / τα νιώσαν ακατάλληλα / για τους καινούργιους / άμβωνες, και καθώς / τα ξέρουν όλα, κάψαν αφειδώς / μαζί με τα ξερά και τα χλωρά / οι ολόξεροι». (Σωτήρη Σαράκη «Στο σιδεράδικο της Λήμνου», Κουκκίδα, 2017). l
Αλλος αναγνώστης (ο κ. Νικόλαος Χατζής) παίρνει αμπάριζα από τα… άμεσα κι απλά και απολυμαίνει μερικούς ιούς απ’ αυτούς που μας ραντίζουν τα ΜΜΕ,|αλλά και διάφοροι επώνυμοι και περιώνυμοι, καθηγητές πανεπιστημίου, βουλευτές, υπουργοί|– ή κι όλ’ αυτά μαζί.|Μυκτηρίζει λ.χ. το ακουόμενο και γραφόμενο «εν μία νυκτί», αντί του σωστού, λόγω δοτικής, «εν μια νυκτί»,|κι εδώ προσθέτω ότι ο αείμνηστος καθηγητής της Φιλοσοφικής Αθηνών Νικόλαος Τωμαδάκης μου έλεγε ότι το «μία, μια» και στη γενική, εκτός από τη δοτική, τονίζεται «μιας», ποτέ «μίας» είτε είναι αριθμητικό είτε αόριστο άρθρο.|Από τα αρκετά άλλα που επισημαίνει ο αναγνώστης μένω στα… δυσώνυμα τίθονται, προστίθονται, παρατίθονται,|που συχνά ακούγονται έτσι, αντί του σωστού τίθενται, προστίθενται κ.ο.κ.|Αποκρύπτω δε, πρώτη και τελευταία φορά, τα επώνυμα των «επωνύμων» που εκτίθονται έτσι|– διότι τους ψηφίζουμε για να βελτιωνόμαστε και γλωσσικώς ακούγοντάς τους, όχι τίποτ’ άλλο.