Στις εκλογές της 2ας Μαΐου 2012 πιστοποιήθηκε η πλήρης απορρύθμιση του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Η Ν.Δ. εξασφάλισε κάτι λιγότερο από 19%, το ΠΑΣΟΚ κάτι περισσότερο από 13%. Το σύστημα της μεταπολιτεύσεως εθρυμματίσθη, διότι ανεύθυνες πολιτικές δεκαετιών οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία.
Ετσι εισήλθε στη Βουλή με ποσοστό 7% η Χρυσή Αυγή, πολιτικός σχηματισμός που η Δικαιοσύνη απεφάνθη πως πρόκειται για εγκληματική οργάνωση, ναζιστικής ιδεολογίας.
Πολιτικές τερατογενέσεις υπάρχουν πάντα στην ιστορία των εθνών και φυσικά προκύπτουν όχι διότι εξαίφνης αναδύονται ως πολιτικά μεγέθη, αλλά λόγω αποδιοργανώσεως του όποιου έως τότε συστήματος εξουσίας.
Τα λούμπεν στοιχεία που ηγούντο της Χρυσής Αυγής δεν ήταν δυνατόν να ενεργήσουν παρά μόνον καθ’ ον τρόπο έδρασαν στο Κοινοβούλιο και στην κοινωνία. Η «δυναμική» τους, που εκφραζόταν με πράξεις βίας –και με δολοφονίες από την πλευρά μελών της οργανώσεως–, εξαντλήθηκε.
Πολιτικώς η Χρυσή Αυγή είχε εκτίσει τις ημέρες του πολιτικού της βίου όταν απέτυχε να εισέλθει στη Βουλή στις τελευταίες εκλογές.
Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο, πέραν των όσων της καταμαρτυρούν, δικαίως, το σύνολο των πολιτικών κομμάτων και η Δικαιοσύνη. Και αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι ευτέλισε τις αντιλήψεις περί πατριωτισμού και έθνους, τις οποίες υποτίθεται ήθελε να υπερασπισθεί. Στην ουσία η Χρυσή Αυγή κατέστησε αποδεκτές τις «εκσυγχρονιστικές» πολιτικές που είχε στόχο να συντρίψει.
Η Χρυσή Αυγή υπήρξε το σύμπτωμα της διαταράξεως του συστήματος της μεταπολιτεύσεως. Βίαιο, απεχθές, αλλά σύμπτωμα. Τα όσα ακούστηκαν αυτές τις ημέρες για το «αυγό του φιδιού», που υπάρχει κίνδυνος να εκκολαφθεί εκ νέου, είναι απλώς μια επωδός της Αριστεράς.
Ηδη από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, η Ν.Δ. επανέκαμψε και ανέδειξε δύο πρωθυπουργούς – τους κ. Αντώνη Σαμαρά και Κυριάκο Μητσοτάκη.
Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τον κ. Αλέξη Τσίπρα –που απορροφώντας τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ εκτινάχθηκε στην εξουσία τον Ιανουάριο του 2015–, έπειτα από ένα εξάμηνο αντιπαραγωγικών «επαναστατικών ασκήσεων», εναρμονίστηκε πλήρως με την ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων.
Το πολιτικό σύστημα ξαναβρήκε την ισορροπία του σε συντομότατο διάστημα έπειτα από τη χρεοκοπία της χώρας, εάν ληφθεί υπ’ όψιν το μέγεθος της οικονομικής καταστροφής και της κοινωνικής αποδιοργανώσεως.
Η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες της Ευρώπης όπου η συντριπτική πλειοψηφία στηρίζει σε τεράστιο ποσοστό την ενσωμάτωσή της στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, με εξαίρεση μόνον το ΚΚΕ.
Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά εάν αντί της Χρυσής Αυγής, με τον κτηνώδη πρωτογονισμό που τη διέκρινε, αναδεικνυόταν κόμμα ευρωσκεπτικιστικό και συντηρητικό. Το σύμπτωμα –όσο απεχθές και νοσηρό– μπορεί να αντιμετωπισθεί με τη συνεργασία όλων. Αυτό άλλωστε και έγινε, τελικώς.