Ο Θάνος Πλεύρης βρέθηκε στην ανάγκη να διαλύσει τους συνειρμούς που προκάλεσε η παράσταση του πατέρα του ως υπερασπιστή του Λαγού στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Επρεπε να αποκρούσει την ιδέα της οικογενειακής ευθύνης, χωρίς όμως να μπορεί να αποφύγει τα συγγενή ερωτήματα: Μπορεί κανείς να αποκληρώνει τις πολιτικές αντιπάθειες που προκαλεί το επώνυμό του, ενώ έχει προηγουμένως κληρονομήσει τις πολιτικές συμπάθειες; Μπορεί να είναι συνήγορος του πατέρα του (το 2007), χωρίς να συνηγορεί υπέρ του αντισημιτισμού του; Πολιτικά, η περίπτωση Θάνου Πλεύρη και των συναδέλφων του με ίδια πολιτική καταγωγή θα μπορούσε να είναι και ένα success story της κεντρομόλου δύναμης του δημοκρατικού υποδείγματος. Τα υπόλοιπα είναι ύλη άλλων επιστημών, στην αρμοδιότητα των οποίων υπάγονται όσοι νομίζουν ότι έχουν σκοτώσει τον πατέρα τους, ενώ τον έχουν απλώς παστεριώσει.
Στέντωρ