«Τα κορίτσια της Χ.Α.»

1' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στο ντοκιμαντέρ του Νορβηγού σκηνοθέτη Χόβαρντ Μπούστνες, «Τα κορίτσια της Χ.Α.», μία παραγωγή του 2017, διατυπώνεται η καινοφανής θεωρία ότι με τους άνδρες της οργάνωσης προφυλακισμένους, οι γυναίκες της χειραφετήθηκαν. Και πως ενώ θεωρητικά το πνεύμα του νεοναζιστικού κόμματος βασίζεται ιδεολογικά στο πρότυπο του ισχυρού άνδρα και της αδύναμης γυναίκας-μάνας-συντρόφου, που χρήζει προστασίας και οφείλει να στηρίζει τα αρσενικά, στην πραγματικότητα «τα κορίτσια της Χ.Α.» είναι εξίσου ανάλγητα και βίαια με τα αγόρια, συνεπώς έτοιμα να αναλάβουν τα ηνία. 

Αυτός ο δήθεν ακροδεξιός φεμινισμός είναι ιδιαιτέρως ενοχλητικός στην ταινία, ειδικά αφού συνδυάζεται με αμήχανες πινελιές για τις αδυναμίες των πρωταγωνιστριών: από την αγάπη της Ουρανίας Μιχαλολιάκου για τις Ντίσνεϊ ταινίες και τα αδέσποτα μέχρι την τρυφερότητα της συζύγου του Γιώργου Γερμενή, aka Καιάδα, και της μητέρας του Παναγιώτη Ηλιόπουλου για τα μικρά παιδιά. 

Ο στόχος του ντοκιμαντέρ να εκθέσει «τα κορίτσια» αποτυγχάνει παταγωδώς, καθώς όσο και να προσπαθήσει κανείς είναι δύσκολο να μη συμπαθήσει τις πρωταγωνίστριες, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του Νορβηγού σκηνοθέτη να ντύσει την εικόνα με την απαραίτητη ιστορική πλαισίωση και επικριτικό πολιτικό σχολιασμό. 

Είναι η κατάλληλη εποχή όμως σήμερα να γυριστεί ένα ντοκιμαντέρ, ενδεχομένως με τον ίδιο τίτλο, αλλά με αντικείμενο τρεις άλλες γυναίκες, που συνέδραμαν στη χθεσινή καταδίκη σε βαριές ποινές των στελεχών της Χ.Α. Τη γενναία Ευτέρπη Κουτζαμάνη, πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που ανέλαβε να οργανώσει το δύσκολο εγχείρημα προκειμένου να ασκηθεί η δίωξη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, παρόλο που δεχόταν απειλές, τη Μαρία Λεπενιώτη, που προήδρευσε σε μία από τις μακροβιότερες και σημαντικότερες δίκες στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, και τη Μάγδα Φύσσα, την εμβληματική μητέρα που έδωσε πρόσωπο και φωνή στη διαδικασία. 

Εχουν οι γυναίκες μεγαλύτερο θάρρος, συγκρότηση, ενσυναίσθηση;  Είναι «πιο παλικάρια», «φορούν παντελόνια», έχουν «περισσότερο τσαμπουκά»; Αυτά ήταν μερικά από τα συγκεκαλυμμένα πατριαρχικά στερεότυπα που αναπαρήχθησαν σε σχέση με τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο στην υπόθεση. Πέρα από τα κακόγουστα αυτά κλισέ, όμως, θα είχε ενδιαφέρον μια τέτοια κινηματογραφική καταγραφή, έστω και ως φόρος τιμής στις τρεις γυναίκες που έκαναν απλώς καλά τη δουλειά τους και κατατρόπωσαν έτσι τον ναζισμό στην Ελλάδα. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή