Προς το τέλος του χρόνου, η Βόρεια Μακεδονία, μαζί και η Αλβανία, ευελπιστούν ότι θα λάβουν από τους Ευρωπαίους την ακριβή ημερομηνία εκκίνησης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν είχε προβάλει βέτο πέρυσι, τo οποίo απέσυρε στη συνέχεια, αφού πέτυχε την αυστηροποίηση των ενταξιακών κριτηρίων για τις μελλοντικές υποψηφιότητες, και βέβαια για τη Βόρεια Μακεδονία μετά τη συμφωνία των Πρεσπών εξέλειψε και το ελληνικό εμπόδιο μετά τη διευθέτηση της εκκρεμότητας της ονομασίας. Τώρα ο Ζάεφ βρίσκει μπροστά του στη διαδρομή προς το πολυπόθητο ξεκίνημα των διαπραγματεύσεων μιαν άλλη, τη δεύτερη σημαντική συμφωνία, που μαζί με εκείνη των Πρεσπών υπέγραψε για να βαδίσει απρόσκοπτα τον δρόμο προς την Ε.Ε., αυτή με τη Βουλγαρία. Μολονότι οι Βούλγαροι πρώτοι αυτοί αναγνώρισαν, το 1991, το νεόκοπο κράτος με τη συνταγματική του ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και υπέγραψαν, Ζάεφ και Μπορίσοφ, συμφωνία φιλίας διά της οποίας διευθέτησαν, υποτίθεται, τις μεταξύ τους ιστορικές διαφορές, απειλούν τώρα να μπλοκάρουν τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις.
Μάλιστα, το καλοκαίρι, η βουλγαρική πλευρά κοινοποίησε στις πρωτεύουσες των υπολοίπων 26 χωρών-μελών της Ε.Ε. «επεξηγηματικό μνημόνιο για τις σχέσεις της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας με τη Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας σε σχέση με τη διαδικασία διεύρυνσης της Ε.Ε., σύνδεσης και σταθεροποίησης», στο οποίο καταγράφονται οι θέσεις σε πολλά ιστορικά ζητήματα με τη Βόρεια Μακεδονία.
Σε τι αφορούν αυτές; Τη γλώσσα, την οποία ουδέποτε αναγνώρισαν ως «μακεδονική», θεωρώντας ότι πρόκειται για διάλεκτο της βουλγαρικής και ότι η ταυτότητα των Σλάβων πολιτών της Βόρειας Μακεδονίας είναι βουλγαρική.
Με φόντο τις βουλευτικές εκλογές, την ερχόμενη άνοιξη μια μερίδα της πολιτικής τάξης, της οποίας πρωτοστατεί ο αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός Εθνικής Αμυνας, ο και «Βούλγαρος Καμμένος» αποκαλούμενος, Κρασιμίρ Καρακατσάνοφ, συνεπικουρούμενη από κάποιους ιστορικούς, θέτει, προφανώς για εσωτερική κατανάλωση, υπό αμφισβήτηση την υπογραφείσα συμφωνία. Ο Ζάεφ καταβάλλει προσπάθειες να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση ως προς τις ιστορικές διαφορές ώστε να μη διαρραγούν οι σχέσεις μεταξύ των δύο «αδελφών» χωρών, αλλά κατά βάθος δεν (έχει λόγο να) ανησυχεί για πιθανό «μπλόκο» της ενταξιακής διαδρομής από τη Σόφια. Η συμφωνία αυτή, όμως, μαζί με εκείνη των Πρεσπών είναι για Ευρωπαίους και Αμερικανούς δύο σημαντικοί πυλώνες, στους οποίους θα στηριχθούν η ηρεμία και η σταθερότητα στα Βαλκάνια.