Δεν φταίμε, αλλά συγγνώμη. Πώς αλλιώς να συνοψίσει κανείς την περιπέτεια της τροπολογίας Κακλαμάνη; Με αυτό το όνομα (δεν) θα μείνει στην Ιστορία, το άρθρο που κατέθεσε ο αντιπρόεδρος της Βουλής και αποδέχθηκε ο υπουργός Εσωτερικών. Η ρύθμιση προέβλεπε παύση ποινικών και πειθαρχικών διώξεων κατά αξιωματούχων και υπαλλήλων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για δαπάνες που είχαν εγκριθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Τον θόρυβο σήκωσε το ΚΙΝΑΛ, εκμεταλλευόμενο το γεγονός ότι υπέρ της ρύθμισης είχε ψηφίσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακολούθησαν οι αντιδράσεις από βουλευτές της συμπολίτευσης, που «δεν πρόλαβαν να δουν τι ψήφισαν», οδηγώντας τον Θεοδωρικάκο, μέσα σε θούριους περί διαφάνειας, να ανακοινώσει διόρθωση της ρύθμισης.
Το δίδυμο «Νικητάκη» αυτοχαρακτηρίστηκε έτσι διά της αμεταμέλητης υποχώρησης: Ηταν σωστή η τροπολογία τους. Αλλά την έκαναν σωστότερη.
Στέντωρ