Ο «κακός εαυτός» είναι παρών…

Ο «κακός εαυτός» είναι παρών…

3' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η χώρα αντιμετωπίζει σήμερα έναν θανάσιμο κίνδυνο από την πλευρά της Τουρκίας, μια εξαιρετικά σοβαρή απειλή που συνιστά η λαίλαπα του κορωνοϊού και τις κακές συνέπειες μιας οικονομίας που αγκομαχά και δεν αποκλείεται να πέσει σε κώμα αν δεν αλλάξουν σχετικά σύντομα οι συνθήκες, εδώ και διεθνώς. 

Η ύπαρξη των συγκεκριμένων τριών τεράστιων προβλημάτων δεν αμφισβητείται από κανονικούς ανθρώπους, κυρίως επειδή είναι ορατά, και οι περισσότεροι με φόβο τα αισθάνονται «στο πετσί» τους. Είτε γιατί καταλαβαίνουν ότι ο Ερντογάν προσπαθεί να μας εμπλέξει σε ένοπλη σύρραξη, είτε γιατί τρέμουν μήπως πέσουν θύματα της πανδημίας, είτε γιατί η οικονομική τους κατάσταση έχει ήδη πληγεί ή βρίσκεται σε κατάσταση αβεβαιότητας.
Παράλληλα όμως, η Ελλάδα είναι συνεχώς αντιμέτωπη με τον «κακό εαυτό» της, είναι η αλήθεια, έστω και αν αμφισβητείται ή δεν αναγνωρίζεται. Είναι πάρα πολλοί –ίσως οι περισσότεροι– αυτοί που στηρίζουν τον «κακό εαυτό» αγωνιζόμενοι σθεναρά υπέρ της διατήρησης της ελληνικής κανονικότητας, γνωστής και ως «ελληνική πραγματικότητα». Πολίτες, τοπικές κυρίως κοινωνίες, στενός και ευρύτερος δημόσιος τομέας, Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Δικαιοσύνη, συνδικαλιστές, συντεχνίες, ιδιωτικές εταιρείες, κόμματα, Εκκλησία, μίντια. Το διαπιστώνουμε συνεχώς και αενάως στην καθημερινότητα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο «κακός εαυτός» της Ελλάδας εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν να «μη τρέχει τίποτα», λες και η συγκυρία στην οποία ζούμε είναι πλασματική, αποκύημα άρρωστης συλλογικής φαντασίας που επινόησε Ερντογάν, πανδημία και οικονομική δυσπραγία.

Δυστυχώς, ο «κακός εαυτός» δίνει τον τόνο στη χώρα, όπως ακριβώς έγινε στα γήπεδα από τους «γνωστούς αγνώστους» και τους συναδέλφους τους στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και στους δρόμους. Εξάλλου, λησμονείται (βολικά) το γεγονός ότι κάποια στιγμή περίπου 550.000 πολίτες τίμησαν με την ψήφο τους τη Χρυσή Αυγή, μια εγκληματική οργάνωση/κόμμα που ευαγγελιζόταν την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και ασκούσε ανοικτά βία! 

Αλλά το θέμα έχει και άλλες διαστάσεις, που υπονομεύουν την όποια βούληση προκειμένου να καταφέρει η χώρα να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις στην εθνική κυριαρχία, στη δημόσια υγεία, στην οικονομική ανάπτυξη και να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών.
Ξέρουμε ότι υπάρχει πρόβλημα συνωστισμού στις δημόσιες συγκοινωνίες με αποτέλεσμα να λειτουργούν ως εστίες μετάδοσης της COVID-19 και την ίδια στιγμή εμφανίζονται συνδικαλιστές να το επιτείνουν κηρύσσοντας απεργίες. 

Γίνονται εκκλήσεις και λαμβάνονται μέτρα για να αναχαιτιστεί η επέλαση του ιού, αλλά πέρα από εκείνους που ως άτομα αρνούνται να πειθαρχήσουν στοιχειωδώς, επικαλούμενοι ανόητα επιχειρήματα ή επειδή έτσι «γουστάρουν», κόμματα, συντεχνίες και συνδικαλιστές οργανώνουν διαδηλώσεις και πορείες, διευκολύνοντας τον συγχρωτισμό. Αιμορραγεί ασταμάτητα η οικονομία και το κράτος αγωνίζεται να στηρίξει εκείνους που πλήττονται, η ΑΔΕΔΥ όμως προχωρεί σε στάσεις εργασίας και απεργίες για να απαλλαγούν από φορολογία οι δημόσιοι υπάλληλοι που αφενός έπαθαν τα λιγότερα και αφετέρου δεν κινδυνεύουν με απόλυση στην αβέβαιη εποχή μας.

Στον πανθομολογουμένως πολύπαθο τομέα της εκπαίδευσης, η ΟΛΜΕ των λίγων βασικών και των πολλών άχρηστων ειδικοτήτων αρνείται συστηματικά να συμβάλει στη βελτίωσή της ή και να ανταποκριθεί στις περιστάσεις. Πολεμά λυσσωδώς την αξιολόγηση, αρνείται να συμμετάσχει στην τηλεκπαίδευση, ακόμη και όταν το επιβάλλουν οι συνθήκες (έστειλε και εγκύκλιο με σχετικές οδηγίες στα μέλη της), απαιτεί αενάως προσλήψεις και μονιμοποιήσεις, αδιαφορεί παντελώς για τους μαθητές. 

Σε πάρα πολλές περιπτώσεις τα ίδια ισχύουν και για διδάσκοντες στην ανώτατη εκπαίδευση, όπου εκεί υπάρχει και η βίαιη έως εγκληματική δράση φασιστοειδών που υποδύονται τους προοδευτικούς. Πέρα από τις ευθύνες της πολιτικής τάξης και την αδιαφορία της πλειονότητας της κοινωνίας που δεν επιθυμεί αλλαγή.

Είναι απολύτως απαραίτητο για τη χώρα να διανύσει μια μεγάλη απόσταση για να μπει στην ψηφιακή εποχή. Γίνονται κάποια βήματα από την κυβέρνηση, υλοποιούνται ή αναγγέλλονται επενδύσεις από παγκόσμιους κολοσσούς της τεχνολογίας (Cisco, Pfizer, Microsoft, Amazon), είναι όμως γνωστό ότι ούτε η κρατική μηχανή βοηθάει (είναι πολλές οι αρρυθμίες που αντιμετωπίζουν οι πολίτες όταν επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν διάφορες πλατφόρμες) ούτε ο ιδιωτικός τομέας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, «τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες» που πωλούν ακριβά και αδιάντροπα οι εταιρείες, υποσχόμενες ταχύτητες στο Ιnternet, που συνήθως δεν υπάρχουν.

Ενδεικτικά του κακού εαυτού της χώρας όλα τα παραπάνω…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή