Ο ένας Χαρδαλιάς εξηγούσε περήφανος το «consensus» που είχε πετύχει για το άνοιγμα των γηπέδων, «ενδελεχώς» και «επιμελώς». Ο άλλος Χαρδαλιάς, όμως, είκοσι δευτερόλεπτα αργότερα, ανέλυε με την ίδια βλοσυρή εμβρίθεια γιατί ήταν επιβεβλημένη η ανάκληση του ενδελεχούς «consensus».
Το εκκρεμές του Χαρδαλιά αποτυπώνει την αμφιταλάντευση της κυβέρνησης στο θέμα των γηπέδων. Το Μαξίμου μπορεί να επικαλεστεί πάλι το αξίωμα της διακυβέρνησης που δεν φοβάται να διορθώσει τα λάθη της. Στην περίπτωση της πανδημίας, όμως, το αξίωμα έχει σοβαρές παρενέργειες. Οχι μόνο πολιτικές (πόση «επιτελικότητα» ξοδεύεται για να αποφασίζει πάντα στο τέλος η σολομώντειος σοφία του ενός;). Οι παλινωδίες έχουν και παρενέργειες υγειονομικές: Σχετικοποιούν την επιστημονική ορθότητα. Και ταλαιπωρούν την ήδη εύθραυστη πίστη στα μέτρα.
Στέντωρ