Το Σαββατοκύριακο είχε κάτι από παραμονές γιορτών. Μιαν απροσδιόριστη αναμπουμπούλα μαζί με ελαφρά μελαγχολία. Δύσκολα έβρισκες τραπέζι σε εστιατόριο. Ολοι είχαν την ίδια ιδέα, ένα φαγητό έξω πριν κλείσει –πάλι– η εστίαση.
Οι σερβιτόροι, οι μάγειροι, στο καθήκον, την εξυπηρέτηση των πελατών, και ας ήξεραν ότι σε δύο ημέρες θα έμεναν χωρίς δουλειά, ότι δεν θέλει πολύ ο ένας μήνας λουκέτο να γίνει δύο, και οι δύο πολύ περισσότεροι.
Λίγο να έβλεπες το ποτήρι μισοάδειο, παρατηρώντας την κίνηση στα μαγαζιά, σου ’ρχονταν στο μυαλό οι ήρωες-μουσικοί στο κατάστρωμα του Τιτανικού.
Ναι, την πλήρωσαν τα χλωρά. Οι επιχειρήσεις που από την πρώτη στιγμή τήρησαν τους κανόνες ασφαλείας, φυσικά με κόστος. Διπλά τα εύσημα, γιατί δεν είναι εύκολο να είσαι νομοταγής όταν ο διπλανός σου παρανομεί αυθάδικα και μάλιστα χωρίς συνέπειες. Γιατί υπήρξαν και αυτοί.
Πλάι στα εστιατόρια και στα καφέ που αραίωσαν τα τραπέζια τους, εκπαίδευσαν το προσωπικό στη χρήση μάσκας, έλαβαν έξτρα μέτρα (ηλεκτρονικό μενού, ανέπαφες συναλλαγές, ειδική σήμανση), που συγκρούστηκαν ακόμη και με πελάτες που δεν συμμορφώνονταν στις υποδείξεις τους, υπήρξαν μαγαζιά που συστηματικά παραβίαζαν την οδηγία για μέγιστο αριθμό ατόμων ανά τραπέζι, δεν τηρούσαν τις αποστάσεις και, βέβαια, δεν είχαν φροντίσει ούτε το απλούστερο, το προσωπικό να φοράει σωστά τη μάσκα.
Οπως παρατηρεί η σελίδα κριτικής Greek Food Mood, κάποιοι επαγγελματίες της εστίασης δεν μείωσαν ούτε την ένταση της μουσικής για να μη χρειάζεται να φωνάζεις για να ακουστείς στον διπλανό σου, με αποτέλεσμα την πολύ μεγάλη διασπορά σωματιδίων από τους ήδη θετικούς στον ιό.
Πόσοι ήταν οι μεν και πόσοι οι δε; Ο καθένας έχει την άποψή του, που διαμορφώθηκε από την προσωπική του εμπειρία. Κοινός τόπος είναι, πάντως, ότι δεν υπήρξε η απαραίτητη ένταση στους ελέγχους (τα συνεργεία έκαναν… τηλεργασία, γράφτηκε εύστοχα).
Την ώρα που άλλοι μάτωναν τα χέρια στα αντισηπτικά, υπερβάλλοντας εαυτούς προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις (να τους θυμηθούμε όταν με το καλό λήξει ο συναγερμός), υπήρξαν κραυγαλέες περιπτώσεις καταστημάτων τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στο κέντρο της Αθήνας, που αφέθηκαν ανεξέλεγκτες να «επιμολύνουν» έναν ολόκληρο κλάδο. Γιατί πάντα το καράβι βουλιάζει αύτανδρο.