Τα προβλήματα στο δίκτυο τηλεκπαίδευσης τη Δευτέρα και την Τρίτη έδωσαν την ευκαιρία στα κόμματα και στις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες να ξιφουλκήσουν κατά της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας. Αναμενόμενα τα πυρά της αντιπολίτευσης. Τη στάση των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ εξηγεί –εκτός από τα κομματικά ερείσματα– και η αδυναμία των κλάδων να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα που τους θέτει η ηγεσία του υπουργείου (π.χ. αξιολόγηση εκπαιδευτικών, Τράπεζα Θεμάτων, ηλεκτρονική ψηφοφορία στις εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια αντί της ζύμωσης και της συνήθους πριμοδότησης υποψηφίων). Ωστόσο, τα προβλήματα –λειτουργικά και τεχνικά– και οι ελλείψεις στα σχολεία είναι υπαρκτά ζητήματα.
Η ξαφνική έναρξη της τηλεκπαίδευσης την άνοιξη δεν έδωσε χρόνο στους εκπαιδευτικούς να «χωνέψουν» τις νέες συνθήκες δουλειάς αλλά και ζωής.
Σε πολλούς η αρχική αντίδραση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση ήταν η άρνηση! Οχι πως δεν ήθελαν να κάνουν μάθημα – αν δει κάποιος πώς οι εκπαιδευτικοί αλληλοβοηθούνται μέσα από τα ηλεκτρονικά τους δίκτυα θα διαπιστώσει τη διάθεσή τους. Αλλά δεν ήξεραν πώς να καλύψουν τις ατέλειές τους. Ετσι, ο ρόλος των καθηγητών Πληροφορικής ανεδείχθη καίριος για να κινηθεί η… αργή μηχανή των 170.000 εκπαιδευτικών.
Ωστόσο, η κ. Κεραμέως και οι συνεργάτες της εμφάνισαν ένα success story με πρωταγωνιστές ένα φιλότιμο μεν αλλά γερασμένο και εν πολλοίς τεχνολογικά αδέξιο σώμα εκπαιδευτικών.
Η ηγεσία του υπουργείου οφείλει να κάνει… pause στα επικοινωνιακά μηνύματα τελειότητας και να δει τις ελλείψεις. Αλλωστε, η κ. Κεραμέως δεν παρέλαβε από τους προκατόχους της –όσοι σήμερα τη σφυροκοπούν πολιτικά δεν έπραξαν τίποτα για την τηλεκπαίδευση επί διακυβέρνησής τους και φέρουν ακέραια την ευθύνη– έναν διοικητικό μηχανισμό και ένα σχολείο που λειτουργούν στην εντέλεια.
Η ελληνική πολιτεία χάνει ακόμη μία ευκαιρία να δει το αληθινό τοπίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει στην γκρίνια. Η κ. Κεραμέως δείχνει να βιάζεται να εισπράξει «μπράβο» σε μια υπουργική καρέκλα ιδιαιτέρως δύσκολη για τέτοια… βραβεία, καθώς τα προβλήματα είναι βαθιά και η επίλυσή τους θέλει χρόνο.
Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ας αντιμετωπίσει τις χρόνιες ελλείψεις των σχολείων, των εκπαιδευτικών, των μαθητών, αλλά και της διοίκησης. Αυτή θα είναι η επιτυχία της.