«Μετά το πρώτο κύμα, η κυβέρνηση ήταν πολύ υπερήφανη γιατί φαινόταν να έχει ελέγξει τον ιό. Η [χώρα] “τα είχε πάει στην κρίση πολύ καλύτερα από άλλες χώρες”, έλεγε ο υπουργός [Α] μόλις πριν από λίγες εβδομάδες. Μετά άρχισε να εκτυλίσσεται το δεύτερο κύμα. Και ο αριθμός των κρουσμάτων είναι υψηλότερος από ποτέ… Στις εντατικές βρίσκονται περισσότεροι από ό,τι στις αρχές του χρόνου. Οι υπηρεσίες υγείας είναι υπερφορτωμένες. Είναι υποστελεχωμένες και υποχρηματοδοτούμενες…».
Το απόσπασμα είναι από προχθεσινό ρεπορτάζ γερμανικής εφημερίδας (Die Zeit, 12/11/2020, σελ. 12). Η χώρα είναι η Γερμανία. Ο υπουργός είναι ο Πέτερ Αλτμάιερ. Οι ομοιότητες δεν είναι συμπτωματικές.
Το ίδιο λέει ότι είπε και ο Ελληνας ομόλογος του Αλτμάιερ, Αδωνις Γεωργιάδης. Δεν εννοούσε αυτό που είπε – συσχετίζοντας την υγειονομική πολιτική της κυβέρνησής του με το άνοιγμα του τουρισμού. Εννοούσε αυτό που συνέβη και στις καλύτερες οικογένειες – με τα τελειότερα συστήματα υγείας και τα μεγαλύτερα «μαξιλάρια» από συνεχόμενα καθαρά πλεονάσματα.
Ακόμη και οι Γερμανοί έπεσαν έξω. Πώς να μην πέφταμε έξω και εμείς; Ο πρωθυπουργός δανείστηκε στη Βουλή την πολύκροτη φράση του Γεωργιάδη για να ομολογήσει ότι ο ιός κατάφερε να προσπεράσει τις κυβερνήσεις – όλες τις κυβερνήσεις.
Η εκ των υστέρων περιγραφή της περιπέτειας του «πέσαμε έξω» παρουσιάζει τον υπουργό να έχει πει κάτι που αποδείχθηκε μιντιακά δύσπεπτο, επειδή ήταν πολύ ειλικρινές. Πρόκειται, βέβαια, για περιγραφή αφύσικα σιδερωμένη, γιατί παραλείπει την αλυσιδωτή μικροπολιτική ιλαροτραγωδία που απαιτήθηκε για να πετύχει το σιδέρωμα.
Παραλείπει ότι ο Γεωργιάδης χρειάστηκε (πάλι) να αποδυθεί σε έναν μαραθώνιο τουλάχιστον πέντε συνεντεύξεων προκειμένου να καταφέρει να αναχαιτίσει αυτό που είχε εξαπολύσει, μεταφράζοντας αυθεντικά τον εαυτό του· και παραδίδοντας ιδρωμένα μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας συριζοπρεπώς: στο ύφος των πολιτικών του αντιπάλων, που καταχρώνται την επικοινωνία και τα media τόσο ανηλεώς όσο τα δαιμονοποιούν, όταν χρειάζεται να αποσείσουν τις πολιτικές τους ανεπάρκειες. Καβαλάμε τον αγγελιοφόρο. Και τον πετροβολάμε όταν ξεπεζέψουμε.
Το πολιτικό πρόβλημα δεν είναι εντέλει η δήλωση του Γεωργιάδη, που στον μύλο της απεραντολογίας του ανακάτεψε την απρόβλεπτη μετάδοση του ιού με το άνοιγμα του τουρισμού. Η κυβέρνηση επέλεξε να ενσωματώσει, βαρέως διορθωμένη, την αδωνική δήλωση στον επίσημο απολογισμό (το λες και απολογία) των αντιιικών αντανακλαστικών της.
Αν υπάρχει πολιτικό πρόβλημα, είναι η ακατάσχετη δεινότητα του υπουργού στη «θεματοποίηση» του εαυτού του εις βάρος της κυβερνητικής ατζέντας. Είναι μια δεινότητα που επιβεβαιώνει τη χαιρέκακη διαπίστωση συναδέλφων του Γεωργιάδη: ο χείμαρρος αποχετεύεται.
Άδωνις Γεωργιάδης: Χείμαρροι
1' 54" χρόνος ανάγνωσης
