Καλώς ή κακώς, η κυβέρνηση αποφάσισε γενική απαγόρευση κυκλοφορίας των πολιτών με στόχο την ελαχιστοποίηση μετάδοσης της COVID-19. Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών θεωρεί ότι αυτό χρειαζόταν να γίνει. Κάποιοι λίγοι λένε ότι κακώς έπραξε, είτε γιατί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει κορωνοϊός είτε διότι θεωρούν ότι με πρόσχημα τον κορωνοϊό γίνεται πρόβα για παγκόσμια δικτατορία ή για να μας βάλουν το 5G τσιπάκι του Μπιλ Γκέιτς.
Συνεπώς τώρα οι περισσότεροι θα ήμασταν κλεισμένοι στα σπίτια μας και οι υπόλοιποι θα έκαναν τις βόλτες τους, τα πάρτι τους, θα συγχρωτίζονταν στις πλατείες και μετά όποιον πάρει η COVID. Γιατί όχι; Νόμος δεν είναι το δικό τους δίκιο; Αφού αυτοί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ιός, γιατί να τηρήσουν τα μέτρα; Αν μάλιστα πιστεύουν ότι αυτό είναι πρελούδιο δικτατορίας, γιατί να μη θεμελιώσουν από τώρα σύνταξη αντιστασιακού;
Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν ότι «Ιησούς Χριστός νικά κι όλα τα κακά (ιούς κ.λπ.) σκορπά». Επομένως οι δικές τους λιτανείες είναι ακίνδυνες και συνεπώς μπορούν να συνωστίζονται στον ναό του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη· ασχέτως αν μετά πολλαπλασιάζονται τα κρούσματα. Γιατί όχι; Δεν είναι νόμος το δικό τους θεόσταλτο δίκιο;
Κυκλοφορούν εκεί έξω πολλές θεωρίες που παράγουν το δικό τους δίκαιο και φτιάχνουν τους δικούς τους νόμους. Κανονικώς όλοι θα έπρεπε να ήμασταν στους δρόμους, άλλοι να γλεντάνε κι άλλοι να λιτανεύουν εικόνες ή σημαίες. Οπου πρυτανεύουν τα δίκια, δεν υπάρχει νόμος που μπορεί να εφαρμοστεί. Αν επιτραπεί στο ΚΚΕ να κάνει πορεία, με ποιο σκεπτικό θα απαγορευτεί η λιτανεία της κάρας του Οσίου Τάδε, όταν μάλιστα οι διοργανωτές της λιτανείας ορκίζονται ότι θα τηρήσουν όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα και λένε ότι (σαν μπόνους) αυτός ο άγιος θα εξαφανίσει την πανδημία;
Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα που δεν κάνει διακρίσεις αναλόγως των θρησκευτικών και πολιτικών πεποιθήσεων, φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Επομένως οι νόμοι πρέπει να είναι ενιαίοι. Επίσης, μπορεί να είναι κακοί, υπερβολικοί, παράλογοι, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να καταργηθούν ή να αλλάξουν. Η κατάργησή τους όμως δεν γίνεται στον δρόμο, γίνεται στα δικαστήρια· η αλλαγή δεν γίνεται στο πεζοδρόμιο, γίνεται στο Κοινοβούλιο.
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση τα έκανε όλα στραβά (έκανε πολλά, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα τώρα), τα κόμματα έπρεπε να διδάσκουν στην πράξη την τήρηση των –έστω των κακών– νόμων. Θα έπρεπε να στηλιτεύσουν τα στραβά, να προσφύγουν στα δικαστήρια (όπως ορθώς έπραξε το ΜέΡΑ 25), κι αν η άποψή τους δεν κατίσχυε, όπως έγινε και με την προσφυγή στο ΣτΕ, έπρεπε να ζητήσουν από τα μέλη τους να εφαρμόσουν την απαγόρευση, καταγγέλλοντάς την. Ετσι θα τιμούσαν εμπράκτως τη δημοκρατία για την οποία αγωνίστηκαν οι νέοι του 1973.