Τα προφανή τα παραλείπω ως ευκόλως εννοούμενα. Η πρόκληση συνωστισμού, ο κίνδυνος πολλαπλασιασμού του ιικού φορτίου, η προκλητική αδιαφορία για τους συμπολίτες και το θράσος της προστασίας που πωλούν με το αζημίωτο βουλευτές και αρχηγοί. Τι θα φταίει ο αστυνομικός αν κολλήσει κορωνοϊό μετά τα σημερινά; Τα προσπερνώ για να εκφράσω την απορία μου. Αναρωτήθηκαν όλοι αυτοί αν βαρεθήκαμε να βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια; Αναρωτήθηκαν αν το θέατρο με τους διαδηλωτές και την αστυνομία, τους καπνούς από τα δακρυγόνα και τις προσαγωγές μόνον την πλήξη της κοινοτοπίας μπορεί να προκαλέσει; Αναρωτήθηκαν αν οι δηλώσεις περί αυταρχισμού, αστυνομικής βίας και δικαιώματος στη διαμαρτυρία όταν ακούγονται για χιλιοστή φορά εντυπωσιάζουν όσο εντυπωσιάζει ο δικυκλιστής που παραβιάζει τον μονόδρομο; Πόσα χρόνια τα βλέπουμε και τα ακούμε; Σκέφτομαι ότι ακόμη και τα μπουλούκια που κάποτε περιόδευαν την ελληνική επαρχία, όταν αισθάνονταν την κούραση του κοινού τους, άλλαζαν ρεπερτόριο. Δεν ισχύει το ίδιο για το μπουλούκι της διαμαρτυρίας. Τα χρόνια περνούν, ο κόσμος αλλάζει, όμως τα συνθήματα επιβιώνουν μες στην αφόρητη μονοτονία της επανάληψης. Η ρουτίνα της δημοκρατίας. Η δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει από τις ερπύστριες. Η δημοκρατία μας κινδυνεύει να πεθάνει από πλήξη.
Θα εξομολογηθώ την αμαρτία μου. Το σύνθημα «ψωμί – παιδεία – ελευθερία» το έβρισκα παρωχημένο ακόμη και τότε. «Ψωμί» ζητούν οι επαίτες. Οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου το 1973 μόνον επαίτες δεν ήσαν. Υπερήφανοι άνθρωποι, μορφωμένοι ως επί το πλείστον, απαιτούσαν την ελευθερία τους. Κάποιοι έβαλαν το «ψωμί» για να τους συνδέσουν με το προλεταριάτο και την «παιδεία» για να συνδέσουν την εξέγερσή τους με τους προδικτατορικούς αγώνες για την παιδεία. Το Πολυτεχνείο κληροδότησε στη δημοκρατία το φοιτητικό κίνημα. Υπεύθυνο για την αποσύνθεση της παιδείας και εν πολλοίς για τη μετάφραση της ελευθερίας σε ανομία. Της κληροδότησε και ένα βαρύ φορτίο χολώδους εκδίκησης. Είναι το αίμα που έχυσε η «17 Νοέμβρη».
Αυτά ανήκουν στο παρελθόν της δημοκρατίας μας. Το παρόν της όμως το διεκδικεί η πλήξη. Η πλήξη που γεννάει η ακινησία. Η παράσταση της διαμαρτυρίας που έστησε ο καθιερωμένος θίασος, παρά τις έντιμες προσπάθειες ενός Βαρουφάκη, δεν εντυπωσίασε κανέναν. Η αλήθεια είναι ότι είχα στηρίξει στην εμφάνισή του πολλές ελπίδες, όμως και αυτός μας απογοήτευσε. «Μία από τα ίδια» και για την αστυνομία που με τόσες δυνάμεις παραπλανήθηκε από τα ψεύτικα SMS και τους άφησε να συγκεντρωθούν. Κάποιος πρέπει να σώσει τη δημοκρατία από τη μονοτονία της. Πριν πεθάνει από πλήξη.
Η δημοκρατία πεθαίνει από πλήξη
1' 57" χρόνος ανάγνωσης
