Οι παράπλευροι κίνδυνοι από τον κορωνοϊό δεν είναι λίγοι ούτε αμελητέοι. Το γεγονός που ακολουθεί συνέβη πολύ πρόσφατα: Η 14χρονη Μ. διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία.
Οπως όλα τα παιδιά με λευχαιμία, είναι βαριά ανοσοκατεσταλμένη (ειδικά η Μ. χρειάστηκε να κάνει μεταμόσχευση μυελού), ο οργανισμός της λοιπόν είναι διάτρητος, ευάλωτος σε διαφόρων ειδών μολύνσεις, φέρει δε στο στέρνο καθετήρα τύπου Χίκμαν μέσω του οποίου χορηγούνται οι χημειοθεραπείες, οι απαραίτητες μεταγγίσεις κ.τ.λ.
Το Χίκμαν προσφέρει μεγάλη υπηρεσία, είναι όμως, δυνάμει, και «πύλη» εισόδου μικροβίων. Γι’ αυτό και απαιτεί σχολαστική, καθημερινή φροντίδα από τους γονείς. Οσο καλά κι αν φροντίζεις κάτι τέτοιο ωστόσο, είναι πολύ πιθανό να μολυνθεί. Οχι σπάνια, παιδιά έχουν οδηγηθεί στην εντατική εξαιτίας μόλυνσης στο Χίκμαν.
Αυτό συνέβη με τη Μ. Ανέβασε πυρετό, ενώ βρισκόταν σπίτι και ανέρρωνε απομονωμένη. Το πρωτόκολλο απαιτεί από τους γονείς να τηλεφωνήσουν στην αρμόδια κλινική, να θέσουν το πρόβλημα και οι γιατροί, κατά κανόνα, θα υποδείξουν να μεταφερθεί το παιδί στο νοσοκομείο για περίθαλψη.
Αυτό το πρωτόκολλο, όμως, έχει αλλάξει επί κορωνοϊού. Από τη στιγμή που το παιδί ανεβάζει πυρετό εκτός νοσοκομείου καθίσταται αμέσως ύποπτο για COVID.
Συνεπεία αυτού, να περάσει πρώτα από καραντίνα έως ότου βγει το αποτέλεσμα του μοριακού τεστ. Σε μια κλινική με άλλα ανοσοκατεσταλμένα παιδιά, θα ήταν καταστροφή η εισαγωγή κάποιου με κορωνοϊό.
Η Μ. ανέβασε 41 πυρετό, έκανε σπασμούς και η πίεσή της έπεσε δραματικά. Επρεπε να εισαχθεί επειγόντως στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Υπήρχε η «πολυτέλεια» της 24ωρης αναμονής μέχρι να βγει το αποτέλεσμα του τεστ; Με τα πολλά, το θέμα τακτοποιήθηκε, το παιδί είναι πια καλά, αλλά οι στιγμές ήταν δραματικές για όλους: για το παιδί, για τους γονείς του, αλλά και για τους γιατρούς.
Σε άλλη περίπτωση, ενήλικος ασθενής ανέβασε υψηλό πυρετό μα τέθηκε ζήτημα COVID – στο μεταξύ, ο άνθρωπος είχε πάθει περιτονίτιδα και κινδύνευσε η ζωή του έως ότου λυθεί το ζήτημα. Κίνδυνοι, λοιπόν, δεν ελλοχεύουν μονάχα στις πιο «ακραίες» παθήσεις, όπως ο καρκίνος. Αυτή είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου…
Ας καταλάβουμε ότι οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας καλούνται να λάβουν πολύ γρήγορα κρίσιμες αποφάσεις και να απαντήσουν σε δύσκολα διλήμματα: να νοσηλεύσουν ασθενή με πυρετό που κινδυνεύει η ζωή του ή μπορεί έτσι να θέσουν σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές των άλλων ασθενών και του προσωπικού, διακινδυνεύοντας ευρύτερα το σύστημα υγείας;
Οσοι δεν κάνουν το ελάχιστο για να προστατέψουν τον εαυτό τους και τους άλλους (π.χ. να φορούν μάσκα – και να τη φορούν σωστά, με τη μύτη καλυμμένη!), ας σκεφτούν τη 14χρονη Μ. και τους γονείς της, που δεν μπορούσαν να δουν το παιδί τους τη νύχτα που πέρασε στην εντατική και ξεροστάλιαζαν στο αυτοκίνητο, στο πάρκινγκ του νοσοκομείου…