Συγχέοντας το σοβαρό με το γελοίο

Συγχέοντας το σοβαρό με το γελοίο

3' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η εποχή δεν σηκώνει αστεία, όμως η διαμάχη που ξέσπασε γύρω από την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όπου κάποια κόμματα και σχηματισμοί αντιστάθηκαν ηρωικά εναντίον της απόφασης της κυβέρνησης να τηρήσει την απαγόρευση συγκεντρώσεων λόγω πανδημίας, μου θύμισε ένα παλιό εβραϊκό ανέκδοτο. Σε ένα χωριό κάπου στην Ανατολική Ευρώπη, πριν σβηστεί αυτός ο κόσμος με τον ιδιαίτερο πολιτισμό του στο Ολοκαύτωμα, δύο μεσόκοπες κυρίες κάθονταν στην αποβάθρα του σιδηροδρομικού σταθμού, πλέκοντας, συζητώντας για τις ανύπαντρες κόρες τους.

Φτάνει το τρένο, κατεβαίνει ένας ωραίος, καλοντυμένος νέος, με καπέλο και βαλιτσάκι γιατρού. «Είστε παντρεμένος;» ρωτάει η μία κυρία. «Οχι, κυρία μου», απαντάει ο ποθητός νέος και πέφτουν πάνω του και οι δύο φίλες, η κάθε μία να προσπαθεί να τον πείσει για τα κάλλη της κόρης της. Τραβάει η μία από τη μια μεριά, η άλλη από την άλλη. Κάποια στιγμή, το πλήθος που συγκεντρώθηκε τις οδηγεί στον ραβίνο, γνωστός για τη σοφία του. Αυτός σκέφτεται για ώρα πριν μιλήσει. «Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο», λέει επιτέλους. «Και οι δύο έχετε το δίκιο σας. Μόνη λύση, λοιπόν, είναι να κόψουμε τον νεαρό στα δύο· η μία θα πάρει το ένα μισό, η άλλη το άλλο». «Οχι! Οχι», φωνάζει η μία. «Προς Θεού, μην κάνουμε κακό στον άνθρωπο». Η άλλη πετάγεται: «Καλή ιδέα, ραβίνε μου. Κόψτε τον στη μέση». Ο σοφός γέρος γυρίζει προς τη δεύτερη και λέει: «Εσύ είσαι η πεθερά! Εσύ θα τον πάρεις».

Η αδιαφορία για τις συνέπειες των πράξεων ή των απαιτήσεών μας, αρκεί να «δικαιωθούμε», μπορεί να αποκαλύψει τον χαρακτήρα και τα κίνητρά μας.

Η επίδοξη πεθερά που αδιαφορεί για τον διαμελισμό του γαμπρού μπορεί να κερδίζει κάτι, στερώντας την άλλη από το τρόπαιο, αλλά δικαιώνει την καρικατούρα της κακιάς πεθεράς. Η απαίτηση για δικαιοσύνη μπορεί, πολλές φορές, να είναι απαίτηση για εκδίκηση ή απλώς επίδειξη πυγμής. Πόσο διαφέρει ο ναρκισσισμός του ΚΚΕ, που απέδειξε ότι μπορεί να παρατάξει 200 άτομα μπροστά από την πρεσβεία των ΗΠΑ, αγνοώντας τον νόμο, από αυτόν του κατά τ’ άλλα ανύπαρκτου Βαρουφάκη; Και αυτός, καθήμενος σταυροπόδι σαν σινιέ μετενσάρκωση του Μαχάτμα Γκάντι μπροστά από δεκάδες αστυνομικούς-κομπάρσους, πόση λάμψη απέσπασε από το ΚΚΕ; Και οι δύο είδαν μια ευκαιρία να «ξεφτιλίσουν» το κράτος και να προβάλουν το μεγαλείο της δικής τους δημοκρατικής ψυχής. Είναι, όμως, αμφίβολης αξίας τα κέρδη τους.

Εάν δεν σάρωνε πανδημία τη χώρα, με τις εντατικές κλινικές να γεμίζουν, δεν θα υπήρχε ανάγκη τέτοιας περφόρμανς σε υπεράσπιση των δημοκρατικών αρχών του πολιτεύματος. Οπως κάθε χρόνο, θα είχαμε και πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, και πανηγύρια και λιτανείες στα χωριά, και παρελάσεις στις εθνικές γιορτές. Θα είχαμε γιορτάσει το Πάσχα με φίλους και συγγενείς και θα ετοιμαζόμασταν τώρα για τα Χριστούγεννα.

Οπότε, τι αποδεικνύουν όσοι στην ουσία παραβιάζουν τις ανοιχτές πόρτες της δημοκρατίας, πέρα από το ότι θέτουν τη δική τους θέληση πάνω από μια κοινωνία που αγωνιά για την υγεία των μελών της σήμερα και για την επόμενη ημέρα, με μία ακόμη πιο εξαντλημένη οικονομία. Εάν η δημοκρατία κινδυνεύσει, ουδείς θα περιμένει από το ΚΚΕ και κάποια γκρουπούσκουλα να την υπερασπιστούν – θα βγούμε όλοι στους δρόμους, αδιαφορώντας για οποιαδήποτε απειλή. Για αυτό μπορούν να είναι σίγουροι οι αυτόκλητοι επίδοξοι τυραννοκτόνοι. Σε εμάς, εξάλλου, δεν επαφίεται η τήρηση του Συντάγματος;

Το θέατρο που παίχτηκε γύρω από την επέτειο του Πολυτεχνείου απέδειξε πάλι πόσο λείπουν από την πολιτική μας η σοβαρότητα, το μέτρο και η αίσθηση της πραγματικότητας. Ολοι πήραμε πολύ σοβαρά τα παιδιαρίσματα και τις αγκυλώσεις μερικών εκατοντάδων συμπολιτών μας: οι μεν καταγγέλλοντας τη δήθεν παραβίαση της ελευθερίας μας (ή μόνο της δικής τους;), οι δε αντιδρώντας υπερβολικά, σαν να έπρεπε να υπερασπιστούν το δικαίωμα του κράτους να επιβάλλει τον νόμο εναντίον μιας απειλής μεγαλύτερης από αυτή μιας εθιμικής ιδεοληψίας. Ομως, ίσως αυτές οι εμμονές να είναι πράγματι μεγάλος κίνδυνος: μας καθηλώνουν σε ανόητες αντιπαραθέσεις, μας τυφλώνουν, μας κάνουν να συγχέουμε το σοβαρό με το γελοίο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή