Η πρόσφατη δήλωση Ερντογάν, ότι η Τουρκία βλέπει το μέλλον της στο πλευρό της Ευρώπης, ή και μέσα σε αυτήν, αφού παράλληλα φρόντισε να την καταγγείλει ότι δεν τηρεί τις υποσχέσεις της στο προσφυγικό και σε ενταξιακές συνομιλίες, επιβεβαιώνει πανηγυρικά τον αναίσχυντο τρόπο με τον οποίο κοροϊδεύει τους Ευρωπαίους. Οι Ευρωπαίοι δείχνουν, επιτέλους, να το αντιλαμβάνονται, κρίνοντας από την αντίδραση του Γάλλου υπουργού Αμυνας που ζήτησε από την Αγκυρα «πράξεις και όχι λόγια», σε συνδυασμό με την πρόταση της Ολλανδίας περί επιβολής εμπάργκο όπλων στην Τουρκία και τη «σκληρή» στάση της αυστριακής κυβέρνησης απέναντί της, αλλά υπάρχει βάσιμη υποψία πλέον ότι στην κοροϊδία δείχνει κατανόηση ή συμμετέχει η Γερμανία.
Δεν περνάει βεβαίως απαρατήρητη η επίμονη προσπάθεια του Βερολίνου να διατηρήσει σε επίπεδο συνεργασίας τις ευρωτουρκικές σχέσεις, παρά τις συνεχείς προκλήσεις Ερντογάν σε διάφορα «μέτωπα». Προκλήσεις τόσο ρητορικές όσο και επί του «πεδίου» στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη, δίχως να λησμονούνται η ρωσοτουρκική συνεργασία σε διάφορες περιπτώσεις και οι αμοιβαίες διευκολύνσεις Τουρκίας και Κίνας. Αν και Ρωσία και Κίνα αντιμετωπίζονται με ανησυχία έως αντιπαλότητα από την Ε.Ε. στο σύνολό της.
Η στάση της Γερμανίας αποδίδεται στα οικονομικά της συμφέροντα, στους φόβους της για το προσφυγικό, στις ανησυχίες, καθώς τα εκατομμύρια των Τούρκων μεταναστών στο έδαφός της ελέγχονται ποικιλοτρόπως από την Αγκυρα, σε ιστορικούς δεσμούς, στην επιθυμία της να μην απομακρυνθεί η Τουρκία από τη Δύση, όπως απειλεί ο Ερντογάν εάν η Ευρώπη δεν υποκύψει στις αξιώσεις του. Ομως, η προσεκτική παρακολούθηση των δημόσιων δηλώσεων –σίγουρα γίνονται και υπόγειες συζητήσεις– Βερολίνου και Αγκυρας δικαιολογεί τις υποψίες ότι πρόκειται για διάλογο δύο πλευρών που αλληλοεξυπηρετούνται αμοιβαία. Υποψίες που θα διασκεδαστούν μόνον αν η Γερμανία προχωρήσει σε εμπάργκο όπλων…
Η απόδειξη είναι ότι για δεύτερη φορά πριν από ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής ο Ερντογάν κατεβάζει δήθεν τους τόνους για να βγάλει από τη δύσκολη θέση τη γερμανική προεδρία. Μιλάει για ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας του, ενώ το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» που υλοποιεί προβλέπει σαφώς απομάκρυνση από τη Δύση, ο εκπρόσωπός του Καλίν μιλάει πάλι για διερευνητικές με την Ελλάδα, ενώ ο Ακάρ διεκδικεί νησιά, ο υπουργός Ενέργειας προαναγγέλλει ότι στις 29 Νοεμβρίου το «Ορούτς Ρέις» θα σταματήσει να αλωνίζει στην Ανατολική Μεσόγειο με στόχο τη δημιουργία τετελεσμένων, όταν κατά την Αγκυρα αυτά έχουν ήδη συντελεστεί όπως διαλαλεί ο ίδιος ο πρόεδρος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Αθήνα αντιλαμβάνεται την εξόφθαλμη κοροϊδία. Αυτή τη φορά, ωστόσο, το τουρκικό καθεστώς προβάλλει κάτι καινούργιο. Ο Ερντογάν προσπαθεί να αποκόψει την Ελλάδα και την Κύπρο από την υπόλοιπη Ευρώπη, την οποία καλεί δήθεν να συνεργαστεί μαζί του σε «μεγάλα» ζητήματα, απαιτώντας ταυτόχρονα να εγκαταλείψει ουσιαστικά τις δύο χώρες στις ορέξεις του!