Ηταν αγεφύρωτο το μεταξύ τους χάσμα, παρά την κυριολεκτικά θωπευτική λατρεία που έτρεφε ο καθείς για την πληθωρική του γενειάδα και έναν ναρκισσισμό που έβγαζε μάτι –υπό ποίες συνθήκες έτσι;– στις φωτογραφίες. Ενωσαν τις δυνάμεις τους το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου 1942, ακριβώς πριν από 78 χρόνια, υπό την αιγίδα του Εντι Μάγερς και του επίσης Βρετανού αξιωματικού, διανοούμενου ελληνιστή Κρις Γουντχάουζ. Η ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοποτάμου διαβαθμίστηκε ως το πρώτο καίριο αντιναζιστικό σαμποτάζ στην Ευρώπη και ως αποκοπή –αν και η μάχη του Ελ Αλαμέιν είχε ήδη κριθεί– ενός βασικού εφοδιαστικού νευρώνα των Γερμανών κατακτητών προς τα στρατεύματα της Βορείου Αφρικής. Αυτό δεν χωνεύεται:
Οταν ρωτήθηκε αργότερα ο στεγνός στρατηγός (μετέπειτα στρατάρχης) Μπέρναρντ Μοντγκόμερι («Μόντι»), νικητής του Ρόμελ, αν η επιτυχία στον Γοργοπόταμο βοήθησε το έργο του στην έρημο, απάντησε ξιπασμένα πως δεν είχε ακούσει ποτέ γι’ αυτήν.
Στην υπό κατοχή ποδοπατημένη Ελλάδα όμως, εκείνη η εφήμερη σύμπραξη του αρχηγού του ΕΔΕΣ Ναπολέοντα Ζέρβα με τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ Αρη Βελουχιώτη (Θανάσης Κλάρας ή Μιζέριας) έδωσε στους βαθιά νυχτωμένους δείγμα κοινής συνέχειας, σπέρνοντας μαζί ανησυχία τόσο στους αφανείς όσο και σε εξέχοντες δωσιλόγους που φοβήθηκαν ότι η επενδυσή τους κλονίζεται. Ζέρβας και Βελουχιώτης τιμήθηκαν με το παράσημο του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, ενώ Μάγερς και Γουντχάουζ εξήραν ιδιαιτέρως τον καθοριστικό ρόλο του Θεμιστοκλή Μαρίνου, μιας σπουδαίας μορφής, μάλλον άγνωστης στους συλλέκτες σουβενίρ της Ιστορίας.
Από το 1982, ο «Γοργοπόταμος» καθιερώθηκε ως ετήσιος πανελλαδικός εορτασμός της Εθνικής Αντίστασης επαληθεύοντας την κρίση Γουντχάουζ: «Ευτυχώς για την Ελλάδα, πατριώτες υπήρχαν στους κόλπους όλων των αντιστασιακών οργανώσεων και ουδείς δικαιούται να μονοπωλήσει τον αγώνα».
Μια παλαιά, μεταπολεμική λαϊκή εικασία ότι η ημέρα δράσης στον Γοργοπόταμο επελέγη από τους Βρετανούς φίλους για να συμπέσει με την εορτή (25/11), ίσως και επικουρία, της Αλεξανδρινής Αγίας Αικατερίνης, δοθέντος του ισχυρού θρησκευτικού φρονήματος της πλειονότητας των Ελλήνων συναγωνιστών τους, αρχειοθετήθηκε στα κατά φαντασίαν. Η εν λόγω αγία, προικισμένη με τεράστια παιδεία, ευθυκρισία, ήθος και θάρρος καρδιάς, εν μέσω άγριου διωγμού κατά των χριστιανών, αφού βασανίστηκε, καρατομήθηκε. Η συγκαιρινή της, κι αυτή μεγαλομάρτυς Αγία Βαρβάρα, που επίσης αποκεφαλίστηκε, από το 1829 διαπιστεύθηκε από αρμόδιους θνητούς ως εσαεί προστάτιδα του Πυροβολικού μας.