Από τις αρχές του χρόνου, όταν η Ελλάδα εμπόδισε την προσπάθεια του Ερντογάν να εκβιάσει την Ε.Ε. με τη μαζική εισροή μεταναστών, η Τουρκία επιχειρεί με ολοένα μεγαλύτερη επιμονή να «αποκόψει» τη χώρα μας από τους εταίρους της. Στην αρχή, κατήγγειλε τις ελληνικές αρχές για δήθεν βάναυση συμπεριφορά εναντίον μεταναστών. Υστερα, παρουσίασε την Ελλάδα ως υπεύθυνη για τις δικές της παραβάσεις του διεθνούς δικαίου: στέλνοντας ερευνητικά σκάφη, με συνοδεία πολεμικών πλοίων, σε ύδατα κοντά σε ελληνικά νησιά και στην κυπριακή ΑΟΖ, η Αγκυρα ισχυρίστηκε ότι υπερασπιζόταν τα δίκαιά της εναντίον των ελληνικών και κυπριακών προθέσεων. Στην κόντρα του με τον Εμανουέλ Μακρόν, ο Ερντογάν απείλησε τους Ελληνες ότι θα πληρώσουν ακριβά τη συνεργασία με τη Γαλλία. Ετσι, ήταν φυσικό ο Ερντογάν να παρουσιάσει την Ελλάδα ως υπεύθυνη για τη νηοψία σε τουρκικό φορτηγό από γερμανική φρεγάτα που συμμετέχει στην επιχείρηση «Ειρήνη» της Ε.Ε. ανοικτά της Λιβύης. Αφού δεν τον συμφέρει να τα βάλει με τη Γερμανία, λίγες ημέρες προτού το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συζητήσει το αίτημα για κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, ο Ερντογάν κατηγορεί τον Ελληνα διοικητή της επιχείρησης και, συνεπώς, την Ελλάδα. Ασφαλώς, εάν ποτέ οι Ευρωπαίοι επιβάλουν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, οι Τούρκοι πολίτες θα πιστεύουν ότι η Ελλάδα και η Κύπρος φταίνε, όχι η τουρκική πολιτική.
Πάγια τακτική των Τούρκων είναι να καταγγέλλουν άλλους για όσα πράττουν οι ίδιοι. Η Ελλάδα, όμως, δεν κατέχει ούτε επιβουλεύεται τα εδάφη άλλων χωρών, δεν φυλακίζει αντιφρονούντες και δημοσιογράφους, δεν βρίσκεται σε πόλεμο με καμία μειονότητά της, ούτε εξάγει βία, η Πρόεδρός της δεν κάνει «πικνίκ» πάνω στον πόνο κανενός. Γι’ αυτό ο Ερντογάν συχνά ξεπερνάει τα όρια της σοβαρότητας και της λογικής, για να εμφανίσει τους Ελληνες ως ταραξίες της περιοχής. Το κακό είναι ότι, ενώ το τέχνασμά του δεν είναι απολύτως επιτυχημένο, οι συνεχείς επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων αρκούν για κάποιους στην Ευρώπη να θεωρούν πως η πραγματικότητα είναι πιο πολύπλοκη απ’ ό,τι είναι – μια χώρα καταπατεί το δίκαιο και συνεχώς απειλεί άλλες. Επιπλέον, οι επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων ρίχνουν λάδι στη φωτιά του τουρκικού εθνικισμού, προκαλώντας αντιδράσεις και ανησυχία και στην ελληνική κοινωνία. Δεν αρκεί η Ελλάδα να αποκρούει κάθε επίθεση. Επιβάλλεται, επίσης, να πείσει όχι μόνο τη διεθνή κοινή γνώμη, αλλά και τους Τούρκους πολίτες, ότι η ένταση είναι επιλογή της Αγκυρας.