Για να καταλάβουμε τι έχουμε περάσει τους τελευταίους δώδεκα μήνες, ας θυμηθούμε ότι τέτοιες μέρες τον περασμένο Δεκέμβριο το κορυφαίο θέμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν ο αμφιλεγόμενος χριστουγεννιάτικος στολισμός της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας. Τι ωραία ζωή! Και δεν είχαμε ιδέα!
Αυτή είναι λοιπόν η «κανονικότητα» που ονειρευόμαστε; Ναι· δεν είναι υπέροχο να περνάνε οι μέρες απαλλαγμένες από τη βαριά σκιά του θανάτου; Το ανθρώπινο γένος κάνει τα πάντα για να ξεχάσει το πεπρωμένο του και η πανδημία μάς θύμισε από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε. Το να υπάρχει «κάτι» που να στο θυμίζει κάθε μέρα είναι σκέτη τρέλα, μπορεί να σε εξοντώσει. Η ημερήσια δημοσιοποίηση του αριθμού των κρουσμάτων, των ανθρώπων που διασωληνώνονται και αυτών που καταλήγουν είναι ένα καθημερινό ψυχολογικό μαρτύριο.
Αλλά οι πρώτες αχτίδες φωτός αχνοφαίνονται στην άκρη του τούνελ. Τα εμβόλια θα πατήσουν ευρωπαϊκό έδαφος ίσως και την επόμενη εβδομάδα. Υπάρχει σοβαρή περίπτωση να κάνουμε Χριστούγεννα με εικόνες από τα πρώτα εμβολιαστικά κέντρα και στη χώρα μας. Η ψυχολογική τόνωση θα είναι τεράστια για όλους. Η ίδια η δοκιμασία του εγκλεισμού και της οικονομικής καχεξίας για ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού θα πάρει άλλα χαρακτηριστικά από τη στιγμή που θα υπάρξουν απτές αποδείξεις ότι ο εφιάλτης έχει ένα ορατό τέλος.
Η σελίδα, όμως, δεν θα αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη. Η επιχείρηση εμβολιασμού του 60% ή του 70% των κατοίκων της χώρας θα μας πάει σίγουρα μέχρι το Πάσχα. Είναι το διάστημα που καλούμαστε να δείξουμε τη μέγιστη υπευθυνότητα και αυτοσυγκράτηση. Να δείξουμε στον κόσμο και στον εαυτό μας ότι πήραμε το μάθημά μας. Την ίδια στιγμή, παρουσιάζεται μια ευκαιρία και για το πολιτικό σύστημα. Το πρώτο εξάμηνο θα είναι σαν να βγαίνουμε από πόλεμο. Η κυβέρνηση και τα κόμματα έχουν δύο επιλογές: ή να αντιμετωπίσουν την επόμενη μέρα με πολεμικά κριτήρια, δηλαδή ως μια μεγάλη ευκαιρία ανασυγκρότησης και αναγέννησης, ή να επιδοθούν στις συνηθισμένες κοκορομαχίες λες και δεν συνέβη τίποτα. Προφανώς υπάρχουν ευθύνες για τη διαχείριση και των δύο κυμάτων της πανδημίας, υπάρχουν πράγματα που έγιναν σωστά και πράγματα που έγιναν λάθος, αυτό είναι άλλο. Προσωπικά είμαι αισιόδοξος: η εμπειρία του κορωνοϊού έχει «γράψει», έχει αφήσει ίχνη σε όλους. Το 2020 θα μας κάνει καλύτερους.