Τον Δεκέμβριο του 2018, σε επίσκεψή του στα γραφεία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μια προσωπική εξομολόγηση μιλώντας για την περιπέτεια της μητέρας του. Το 1945, σε ηλικία 15 ετών, η Μαρίκα Γιαννούκου επιβιβάστηκε σε ένα αμερικανικό πλοίο τύπου Liberty και έφυγε από την Ελλάδα με προορισμό τις ΗΠΑ. Χωρίς αμφιβολία, ήταν ένα επικίνδυνο ταξίδι σε θάλασσες σπαρμένες με νάρκες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ηταν ωστόσο ένα ταξίδι που έπρεπε να κάνει, αφού είχε προσβληθεί από πολιομυελίτιδα και οι τότε προβλέψεις για την εξέλιξη της ασθένειάς της ήταν ότι θα έμενε ανάπηρη για το υπόλοιπο της ζωής της. Στα ικανά χέρια ενός Ελληνοαμερικανού γιατρού υπεβλήθη σε μια πρωτοποριακή για την εποχή εκείνη επέμβαση, έμεινε για σχεδόν τρία χρόνια στον γύψο, αλλά κατάφερε να σταθεί όρθια. Το 1953 παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να έρθει αντιμέτωπη με τις συνέπειες της νόσου της και να καθηλωθεί, σε προχωρημένη πλέον ηλικία, σε αναπηρικό καρότσι.
Χωρίς να το γνωρίζω με βεβαιότητα, μπορώ να κάνω τη μάλλον ασφαλή υπόθεση ότι το προσωπικό βίωμα του πρωθυπουργού έπαιξε ρόλο επιταχυντή ως προς την ολοκλήρωση του έργου του ανελκυστήρα πλαγιάς στην Ακρόπολη, ο οποίος παραδόθηκε χθες, Παγκόσμια Ημέρα για τα ΑμεΑ. Ακόμη κι αν δεν ήταν ένα προσωπικό «τάμα», η ευαισθησία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο συγκεκριμένο ζήτημα σίγουρα βοήθησε ώστε να ξεμπλοκάρουν διαδικασίες που ενδεχομένως να καθυστερούσαν και άλλο.
Οπως και να ’χει, χθες ήταν μια σπουδαία ημέρα για όσους διεκδικούν ίσες ευκαιρίες, ισότιμη ένταξη στην κοινωνική ζωή. Ο Ιερός Βράχος είναι πλέον προσβάσιμος σε όλους τους πολίτες με κινητικά ή άλλα προβλήματα, σε όλους τους ηλικιωμένους. Στο τέλος της πανδημίας, όταν επιστρέψουμε στην κανονική μας ζωή και το μνημείο γεμίσει και πάλι κόσμο, η επίσκεψη στην Ακρόπολη δεν θα αποτελεί για κανέναν περιπέτεια και ταλαιπωρία. Ο ανελκυστήρας πλαγιάς είναι σημαντικό έργο, με ιδιαίτερη συμβολική βαρύτητα, ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση κι ενώ το εθνικό σχέδιο για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία βρίσκεται ήδη σε διαβούλευση.
Είναι όμως και έργο που δείχνει ότι η συνεργασία του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα μπορεί να έχει καλά και γρήγορα αποτελέσματα. Εγινε ταχύτατα και παρά τις δυσκολίες που έχει επιβάλει η πανδημία, και η αρμονική συνεργασία των υπηρεσιών του ΥΠΠΟ και του Ιδρύματος Ωνάση υπογραμμίστηκε και από τα δύο μέρη.
Ας ξεχάσουμε καλύτερα όσα έλεγαν κάποιοι όταν ανακοινώθηκε η συνεργασία του Ιδρύματος με το ΥΠΠΟ. Οταν έκαναν λόγο για πολιτισμό που «ξεπουλιέται» και «εκποιείται», και για ιδιώτες που ζητούν αντισταθμιστικά οφέλη επιδιώκοντας εξουσία. Ας μείνουμε σε μιαν Ακρόπολη που από σήμερα είναι εκεί, για όλους.