«Αγαπημένε μου δούκα. Δυστυχώς, η κατάστασις θα μας κρατήσει φέτος μακριά από το λατρευτό μας Μπάντεν Μπάντεν». Η έναρξη, με πένα και επιστολόχαρτο, δίνει τον κριτικό/σαρκαστικό τόνο που θέλει να προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ στο σποτάκι του, το οποίο βασίζεται σε μια μείξη από πρόσφατα γεγονότα με πρωταγωνιστές πρόσωπα της Ν.Δ., συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
«Ζουν αλλού. Ζουν αλλιώς. Είναι στον κόσμο τους» είναι το μότο, που αντλεί την έμπνευσή του από μια γραφική (πολύ κομψή η διατύπωσή μας) ανάρτηση αντιδημάρχου του Δήμου Αθηναίων και προχωράει στην πολυσυζητημένη ποδηλασία του πρωθυπουργού στην Πάρνηθα και στην ολιγόλεπτη ανάβαση σε μοτοκρός της συζύγου του.
Η άλλη όψη της γραφικότητας. Και αν η μία είναι ανόητη, τι να πει κανείς για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που συνδέει τις «Βερσαλλίες», όπως αποκαλεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την πανδημία και «τον ένα νεκρό ανά 12 λεπτά»… Ενώ πεθαίνουν άνθρωποι, εσείς κάνετε ποδηλασίες. Κάπως έτσι. Απλοϊκό, επικολυρικό κρεσέντο, βασικός εξοπλισμός της δημαγωγίας και του λαϊκισμού. Υπάρχει κοινό στο οποίο να απευθύνεται αυτή η συλλογιστική; Ασφαλώς και υπάρχει. Ανθρωποι με δυσανεξία στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, ό,τι και αν κάνει. Οχι, κατ’ ανάγκην, φτωχοί ή περιθωριοποιημένοι. Αυτοί, ενδεχομένως, και να μην ασχολούνται ούτε με σποτάκια ούτε με αθλοπαιδιές.
Από την άλλη, όμως, διαπιστώνεται στην κυβέρνηση και ένας επικοινωνιακός πυρετός, αχρείαστος την περίοδο που διανύουμε. Δεν προσφέρει ούτε νότα αισιοδοξίας ούτε χαμόγελα ενθαρρυντικά μια ανέμελη έξοδος. Από το μόνο που κρίνεται αυτήν τη στιγμή ο κ. Μητσοτάκης είναι από τη διαχείριση πολύ κρίσιμων ζητημάτων, στο μέτρο και στον βαθμό που αναλογεί στον ίδιο και στην κυβέρνηση. Το «γούστο του ηγεμόνος» σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης περιορίζεται μοιραία στις αποφάσεις του και στην προσωπική στάση απέναντί τους.
Ιικά φορτία δεν γεννούν μόνον οι πανδημίες, αλλά και το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Ούτε τα ζημιογόνα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνησης ούτε η απελπισία και η φτώχεια των επιχειρημάτων του ως αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελούν άλλοθι και πίστωση χρόνου για τη Ν.Δ. Περισσότερο από το «ζουν αλλιώς» μας απασχολεί μήπως οι πολιτικοί μας «ζουν αλλού». Συνολικά. Το πρώτο δεν έχει κόστος, το δεύτερο μπορεί να αποβεί ολέθριο.