Επί χρόνια την ευρωπαϊκή προοπτική της Βόρειας Μακεδονίας «μπλόκαρε» η Ελλάδα για τη διένεξη γύρω από το όνομα. Με τη συμφωνία των Πρεσπών, η Αθήνα άνοιξε στα Σκόπια τον δρόμο προς τις Βρυξέλλες, αλλά είπε «στοπ» στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ο Μακρόν. Και όταν η Γαλλία πήρε (από το Βερολίνο) αυτά που ήθελε και άναψε πράσινο φως, ήλθε η Βουλγαρία να μπήξει το μαχαίρι στα πλευρά των κατ’ αυτήν διαχωρισμένων, από τις ιστορικές συγκυρίες, «αδελφών».
Υπό την απειλή βέτο από τη Σόφια, το αίτημα της Βόρειας Μακεδονίας να ξεκινήσουν οι ενταξιακές συνομιλίες με Διακυβερνητική μέσα στον Δεκέμβριο δεν έγινε δεκτό προς συζήτηση από το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων (ΥΠΕΞ) των κρατών-μελών της Ε.Ε. και ως εκ τούτου δεν συμπεριλήφθηκε ούτε στην ατζέντα του ευρωπαϊκού Συμβουλίου Κορυφής.
Η ισχυρή Γερμανία δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να φέρει πιο κοντά στην ευρωπαϊκή οικογένεια μια χώρα της Βαλκανικής της οποίας τη γεωπολιτική σημασία δεν έπαυε να διαφημίζει. Τώρα, από του χρόνου (πορτογαλική προεδρία) και βλέπουμε. Τι μπορεί να αλλάξει όμως σε αυτό το διάστημα ώστε να μην απειλήσει εκ νέου με βέτο η Σόφια;
Προφανώς να παραδεχθεί η κυβέρνηση Ζάεφ ότι οι πολίτες της χώρας βγήκαν από βουλγαρική εθνική μήτρα όπως και η γλώσσα που ομιλούν.
Οσο και αν προσπάθησε με μια γενικόλογη ανακοίνωση του ΥΠΕΞ η Σόφια να στείλει την μπάλα στην κερκίδα, μοιράζοντας αγάπες και ταυτόχρονα κατηγορίες (να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι) περί καλλιέργειας αντιβουλγαρικού κλίματος, δεν έπεισε για τις αγνές προθέσεις της.
Η απάντηση των Σκοπίων ήταν κατηγορηματική: «Καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να παραβιάσει την κόκκινη γραμμή, αρνούμενη τη μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα».
Κάποια στιγμή η Βόρεια Μακεδονία, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα προσδεθεί στο ευρωπαϊκό άρμα και μακάρι οι απειλές της Σόφιας να έχουν ημερομηνία λήξης τις βουλευτικές εκλογές του ερχόμενου Μαρτίου. Η ζημιά όμως θα έχει γίνει.
Ο βαθύς βουλγαρικός εθνικισμός θα έχει πετύχει να βάλει από την πίσω πόρτα στην ευρωπαϊκή ατζέντα ιστορικές διεκδικήσεις (του) που στα Βαλκάνια προκάλεσαν πόνο, αίμα και δυστυχία. Και ταυτόχρονα θα έχει αναζωπυρωθεί μια επικίνδυνη εστία εθνικισμού.
Τα Βαλκάνια πλήρωσαν ακριβά τους «μικρομεγαλισμούς» που όμως εξακολουθούν να σοβούν κάτω από την εθνικιστική χόβολη (Μεγάλη Αλβανία, Μεγάλη Σερβία κ.λπ). Δεν αντέχουν άλλα γεωπολιτικά λάθη.