Με τα πόδια της να πλατσουρίζουν ευτυχισμένα στους αφρούς, η κυρία Ελευθερία, μια γλυκιά ηλικιωμένη γυναίκα, έβγαζε ήχους ανακούφισης καθώς η «νυχού», όπως απαξιωτικά αποκαλείται η συγκεκριμένη επαγγελματική κατηγορία, είχε επιδοθεί σε μια σύνθετη επέμβαση. Εξοπλισμένη με αποστειρωμένα εργαλεία και διάφορα αστεία για να την κάνει να χαλαρώσει και να μην πονάει, η νεαρή κοπέλα, πάντα γελαστή, αφηγείτο στην ομήγυρη πώς πέρασε τις μέρες της αναστολής με τα πενιχρά χρήματα του προγράμματος «Εργάνη». Οταν τελείωσε η «εγχείρηση» στα πόδια της, η κ. Ελευθερία μάς ευχήθηκε καλημέρα και κέρασε γλυκά όλο το κατάστημα επί τη ευκαιρία της ονομαστικής εορτής της.
Δεν είναι όλοι οι πελάτες ή οι πελάτισσες έτσι. Το σύγχρονο προλεταριάτο, με τους μισθούς πείνας, το απάνθρωπο ωράριο, το κεφάλι σκυμμένο μέσα σε επικίνδυνα χημικά και τη μέση λυγισμένη στα δύο, κακοποιείται φραστικά από μεγάλη μερίδα του «κοινού». Επιπλέον, πολλοί(-ές) δεν αφήνουν καθόλου φιλοδώρημα, ενώ είναι γνωστό ότι ο μισθός που παίρνουν αυτά τα κορίτσια είναι άθλιος και γίνεται αξιοπρεπής μόνο όταν συμπληρώνεται από τα πουρμπουάρ. Ενίοτε οι «νυχούδες» έχουν μεταναστευτικό υπόβαθρο και είναι χωρισμένες μανάδες που αναγκάζονται να αφήνουν τα παιδιά μόνα τους στο σπίτι.
Ακούω και διαβάζω τις τελευταίες μέρες να αποκηρύσσεται το άνοιγμα των «νυχάδικων» ως περιττό και να γελοιοποιούνται ως ψώνια οι γυναίκες που τα επισκέπτονται. Πρώτον, υπάρχουν αρκετοί άνδρες πλέον που κάνουν μανικιούρ και πεντικιούρ. Δεύτερον, συχνά η επίσκεψη δεν έχει καν ναρκισσιστικά κίνητρα, αλλά καθαρά ορθοπεδικά/ιατρικά. Τρίτον, θυμώνω για την έλλειψη σεβασμού προς αυτά τα κορίτσια, τις «νυχούδες», που κάνουν μια από τις χειρότερες δουλειές στον κόσμο και παρ’ όλα αυτά την κάνουν με χαμόγελο και, ενίοτε, αίσθηση κοινωνικής προσφοράς. Τέταρτον, πολλές φορές αυτές οι κοπέλες επενδύουν δικά τους χρήματα και μετεκπαιδεύονται για να μάθουν νέες τεχνικές και να διευρύνουν την γκάμα των υπηρεσιών που προσφέρουν. Πέμπτον, με δεδομένο ότι αν δεν άνοιγαν τα «νυχάδικα» οι ίδιες υπηρεσίες θα παρέχονταν παράνομα σε σπίτια, είναι ασφαλώς προτιμότερο να συμβαίνει αυτό σε ελεγχόμενες συνθήκες και με την τήρηση των περιοριστικών μέτρων (αποστάσεις, μάσκες, αντισηπτικά, γάντια, εξαερισμός κ.λπ.).
Στη Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ πραγματοποιούνται συστηματικά εκστρατείες για «ηθικά nail salons», προκειμένου να μπορεί η πελατεία να διακρίνει αν τηρούνται τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα των εργαζομένων ή αν είναι θύματα στυγνής εκμετάλλευσης σε συνθήκες σύγχρονης ομηρίας. Στην Ελλάδα τα «νυχάδικα» είναι αντικείμενα χλεύης, κατάλληλα μόνο, ακόμη και από επίσημα χείλη, ως ψυχοθεραπεία γυναικών.