Δεν είναι το μόνο επάγγελμα με ιστορία χιλιετιών, ούτε η μόνη δραστηριότητα που, αν δεν επιτρεπόταν με όρους, θα ασκούνταν ανεξέλεγκτα κατ’ οίκον. Ο λόγος, για τις υπηρεσίες περιποίησης νυχιών, μοχλός πίεσης από ιεράρχες.
Στην αρχαία Αθήνα οι κουρείς φρόντιζαν όχι μόνο την κόμη και το γένι των ανδρών, αλλά και τα νύχια των χεριών και των ποδιών. Τα νύχια τους έβαφαν πριν από 3.500 χρόνια –και πλέον– οι λειτουργοί και ευγενείς της Κίνας, της Βαβυλωνίας, της Ινδίας, της Αιγύπτου, κυρίως με το κόκκινο της υγείας. Οι φαραώ χρησιμοποιούσαν το βαθυκόκκινο της χένας, η Κλεοπάτρα το βυσσινί, η Νεφερτίτη το ρουμπινί, στους απλούς Αιγύπτιους, άνδρες και γυναίκες, επιτρεπόταν μόνο το ανοιχτό τριανταφυλλί. Οι Βαβυλώνιοι ευγενείς διέθεταν σειρά χρυσών εργαλείων για μανικιούρ και πεντικιούρ. Οι Κινέζοι έβαφαν τα νύχια με κόκκινο ή μαύρο σμάλτο από φυσικά υλικά ή τα έντυναν με χρυσό. Τα μακριά περιποιημένα νύχια ήταν και ένδειξη της μη τέλεσης χειρωνακτικής εργασίας. Οι μανδαρίνοι στις αυτοκρατορικές αυλές διέθεταν ειδικές θήκες από ασήμι για την προστασία των μακριών τους νυχιών. Στρατηλάτες στην αρχαία Ρώμη και Αίγυπτο έβαφαν με το ίδιο χρώμα νύχια και χείλη πριν εφορμήσουν κατά εχθρών. Σήμερα το βάψιμο των νυχιών δεν είναι ένα τελετουργικό στη μάχη με τον ιό, αλλά το άνοιγμα μιας βαλβίδας εκτόνωσης της σωρευμένης πίεσης. Ενα μικρό (φορολογούμενο) ξύπνημα της συγκεκριμένης αγοράς και μαζί μια έξοδος διαφυγής από την εμπόλεμη κατάσταση στο εσωτερικό των σπιτιών (δίπλα στις λοιπές, επιτρεπόμενες και μη, και όχι πάντα φορολογούμενες εξόδους· αποτυπώνονται στα καθημερινά μποτιλιαρίσματα).
Σίγουρα η επιδίωξη του ωραίου, ακόμη και στα μικρά, στα ευτελή, επιφέρει μια κατάσταση αρμονίας, αποκαθιστά τη ζυγαριά που κρατά τη ζωή μας σε ισορροπία. Χαροποιεί, ανυψώνει το βλέμμα πάνω από τις ατέλειες, την ασχήμια. Το κάλλος είναι φυσικό πλεονέκτημα, δεν περνάει απαρατήρητο, ανοίγει πόρτες, είναι σύμβολο ισχύος. Ομως, είναι σήμερα τα περιποιημένα νύχια μια λάμψη μέσα στην αδράνεια της πανδημίας; Τρόπος να στενέψουν τα ερέβη; Η ψυχολογία των ανθρώπων επηρεάζει τις αποφάσεις του κράτους. Το πρόβλημα είναι ότι απέχουμε πολύ από τα προεόρτια της απελευθέρωσης από την τυραννία της κρίσης και μόνο αδρά έχουν προϋπολογιστεί οι συνέπειες του εορταστικού μισανοίγματος. Οταν το κάλλος απειλεί την υγεία, προηγείται η υγεία.