Το δύσκολο μίλι

1' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η αλλαγή της χρονιάς δεν μετέβαλε τα σκηνικά του μικρού μας κόσμου. Παπάς έριχνε αγιασμό με τη μάνικα μικρού πυροσβεστικού στους δρόμους του Λιανοκλαδίου. Ο μητροπολίτης Αιγιαλείας Ιερώνυμος, συνοδευόμενος από τον πρώην Καλαβρύτων Αμβρόσιο, έριξε πανηγυρικά τον σταυρό στη θάλασσα, όπως και ομάδα πολιτών στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης, διαφεύγοντας από την αστυνομική επιτήρηση. Πιστοί συνωστίστηκαν σε εκκλησίες και παραλίες.  

Η αρνητική παρακαταθήκη του 2020 παρέμεινε ζωντανή: οι νόμοι δεν ισχύουν για όλους. Αλλο οι κυβερνητικές εντολές κι άλλο οι θρησκευτικές επιταγές. Το κράτος δεν ορίζει τα του κράτους. Επιδεικνύεται ανοχή απέναντι στην ανυπακοή. Τα μέτρα εφαρμόζονται κατά τις προσωπικές ορέξεις και διαθέσεις. Η δημοσιότητα είναι προτιμότερη από τη φερεγγυότητα. Η επιστημονική αμφιβολία είναι αδυναμία. Εξαίρεση ίσον κανόνας. Δεν υπάρχει ατομική ευθύνη, μόνο κυβερνητική. Η επιστήμη είναι πολιτικά καθοδηγούμενη. Η αλήθεια βρίσκεται μακριά από τη συστημική γνώση και τις επίσημες θεωρήσεις. 

Ο παραπάνω ανορθολογισμός, οι παραδοξότητες, οι υπερβολές, η ψευδολογία, η εθελοτυφλία, ο φανατισμός εξακολουθούν να υποσκάπτουν την κοινωνική συναίνεση υπέρ της υιοθέτησης έκτακτων περιορισμών ενάντια στην κοινά αναγνωρισμένη θανάσιμη απειλή. Η επιστήμη, που προχωρεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε αδιανόητα επιτεύγματα, δεν καταφέρνει να αναχαιτίσει τη θύελλα της συνωμοσιολογίας, οι συντριπτικές κατά των ψευδοεπιστημών αποδείξεις κάνουν περισσότερο ανυποχώρητους τους φορείς τους. Η δημοκρατία δεν νικά πάντα τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία. Η συλλογική υπομονή και υπακοή εξασθενούν μέρα με τη μέρα, συρρικνώνονται.

Ομως το γεγονός ότι το 2021 είναι μια μεταβατική χρονιά, ναι μεν με τα μέτρα προφύλαξης σε ισχύ, αλλά και με βέβαιη την έλευση του τέλους της κρίσης, μειώνει τον φόβο ότι το αύριο θα είναι όπως το σήμερα. Ενισχύει τη διάθεση για μεταβολή, την πεποίθηση ότι χωρίς την τάση ανόδου στην επάνω πλευρά του κύκλου δεν υπάρχει συνέχεια.

Το αύριο περιέχει την πρόκληση ενός στόχου, που το κάνει να φαντάζει καλύτερο. Κοντοζυγώνουν όσα θα θέλαμε να είμαστε, όσα έχουν τη δύναμη να γυρίσουν σελίδα. Ο χρόνος δεν συμπιέζεται στην παρούσα στιγμή, προεκτείνεται στο μέλλον, που αποκτά και πάλι την εικόνα του επίλεκτου τόπου. Μας κάνει η ελπίδα καλύτερους; Μάλλον όχι, αλλά ανοίγει διόδους, επαναπροσδιορίζει συντεταγμένες, ανακατεύει την τράπουλα. Είναι κι αυτό κάτι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή