Τα συμβούλια πολιτικών αρχηγών ήταν πάντα μια πρόχειρη διέξοδος από την τσιπρική αμηχανία. Ο Τσίπρας τα παρήγγελλε όταν ήταν πρωθυπουργός, προκειμένου να επιτύχει εντυπώσεις διασποράς της ευθύνης. Χρησιμοποιούσε το Προεδρικό ως σκηνικό συναίνεσης χωρίς συναίνεση. Τα παραγγέλνει και τώρα, που ξέρει ότι ο προσωπικός του σκηνογράφος δεν μένει πια στο Προεδρικό. Το αίτημα του Τσίπρα δεν έγινε βέβαια για να εισακουστεί. Εγινε για να γίνει. Θύμισε όμως τις παλιές ευτυχισμένες ημέρες. Πώς; Ζήτησε να πιέσουμε την Ε.Ε. για να πάρουμε τις πατέντες των εμβολίων. Κι αν δεν τις πάρουμε μέσω Ε.Ε., να κάνουμε διμερείς συμφωνίες με τρίτες χώρες. Θύμισε έτσι εκείνον τον παλιό νταουλιέρη που ζητούσε από την Ευρώπη να μας δώσει λεφτά χωρίς όρους. Κι αν δεν μας τα έδινε, θα πηγαίναμε να τα πάρουμε από τη Μόσχα ή τα BRICS. Σύντροφε Λάφα(ζάνη), λείπεις.
Στέντωρ