Θα μπορούσαν όλα να είχαν γίνει αλλιώς. Ή μήπως όχι;
Κι όμως. Η αποσυνδεδεμένη από τους νέους και τα πιο δυναμικά τμήματα της κοινωνίας ελλαδική Εκκλησία έχασε μια μοναδική ευκαιρία με τον κορωνοϊό: να αποκαταστήσει την εικόνα της σε ανθρώπους που είτε είναι εμμονικά προκατειλημμένοι μαζί της ή σε όσους αδιαφορούν ακόμα και για το φιλανθρωπικό της έργο. Αλλά δεν μπορεί να είναι η φιλανθρωπία και μια φωτισμένη ομάδα ιεραρχών τα αιώνια φύλλα συκής για έναν τόσο σημαντικό θεσμό που αδυνατεί συστηματικά να κάνει την ελάχιστη προσπάθεια να αφουγκραστεί τις πραγματικές ανάγκες ενός πραγματικού κόσμου.
Το στοίχημα άρχισε να χάνεται την άνοιξη, όταν η Εκκλησία επιδόθηκε σε έναν ιδιότυπο κλεφτοπόλεμο με την πολιτεία, ενθαρρύνοντας υπογείως φωνές ανυπακοής. Θα μπορούσε να κερδηθεί στο δεύτερο και πολύ σφοδρότερο κύμα της πανδημίας. Εδώ, ενώ φάνηκε ότι η Ιερά Σύνοδος αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των περιστάσεων, κομβικά λάθη εντυπώσεων, όπως ο πληθωρικός εορτασμός του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, καλλιέργησαν εκ νέου σύγχυση και καχυποψία. Το ποτήρι ξεχείλισε με το «αντάρτικο» παραμονές και ανήμερα τα Θεοφάνια, εξέλιξη που έγινε ακόμα πιο ανεξήγητη υπό το φως της πρόσφατης νοσηλείας του Αρχιεπισκόπου λόγω κορωνοϊού.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι υπάρχει μια πολιτική επιλογή συρρίκνωσης και αποξένωσης. Η Εκκλησία της Ελλάδος μάς λέει με κάθε τρόπο ότι δεν ενδιαφέρεται να διευρύνει το ακροατήριό της αλλά αντίθετα επιθυμεί να διατηρήσει με κάθε τρόπο ένα ολοένα συρρικνούμενο, ακραία συντηρητικό ποίμνιο. Το θέμα με τη Θεία Κοινωνία θα μπορούσε να λυθεί μέσα σε ένα λεπτό, παίρνοντας το παράδειγμα από τις ενορίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής, όπου οι πιστοί έχουν τη δυνατότητα να κοινωνούν ο καθένας με ξεχωριστή λαβίδα.
Το κόστος της αδυναμίας προσαρμογής είναι προφανές, αλλά φαίνεται ότι στα καθ’ ημάς δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός για το μέλλον. Κανένα στρατηγικό σχέδιο με στόχο την αύξηση της επιρροής της Εκκλησίας στο σώμα της κοινωνίας. Ενας αυτοαναφορικός, εσωστρεφής θεσμός σε πλήρη αντίθεση με τη δυναμική εξωστρέφεια άλλων δογμάτων· δείτε τα άλματα που επιχειρεί τα τελευταία χρόνια η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία υπό την ηγεσία του Πάπα Φραγκίσκου, πόσο πιο ανθρωποκεντρική και συντονισμένη με τις κοσμογονικές αλλαγές που συντελούνται στον σύγχρονο κόσμο είναι η θεολογική της προσέγγιση. Εδώ πρέπει να πιαστούμε από τις φωτεινές εξαιρέσεις, όπως ο μητροπολίτης Φθιώτιδος Συμεών, ο οποίος γνωστοποίησε ότι διαθέτει τις εγκαταστάσεις της τοπικής ενορίας για να αξιοποιηθούν είτε για εκπαιδευτικούς λόγους είτε ακόμα και ως κέντρα εμβολιασμού.